optat flesje, dan schootie knikker opzie mit een dof geluud in was !t flesje open. Dae dee je êêl de middag mee, ma toch genoot je der van. Mot je noe es komme! Der stapte opte Kaoije een kennese van vroeger uut een blienkende Mercedes, mit een surfplanke in skies derop gebonde. Eêst ielpen dat dikke wuuf van zen deruut in toen wiere der anden geschud, Ik vroeg netuurlek oe 't missen gieng. Ie keek m'n noga triesteg in zei: "Och. 't gae wè; den tied is slecht, dat weet je!" Noe vraeg ik je toch... Allee ménsen, de groete van JAOKOB. De Kaoje. 't Aordegste in Zierikzêê is toch aoltóös de Kaoje. Oevee plaetjes zü daer a gemaekt weze? Om van schilderietjes ma te zwiegen, Noe mojje nie clienke, dat 't vroeger aomae zo romantics was as optie ouwe fottos. Der is in "de Grippe" in die andere straetjes bie de Kaoje vee èrmoe geleje. De venters die kolen moste losse,wérkte van 's ochens 6 ure tot 's aevens 6 ure. In mit aoi dat geslöóf verdiende ze ma 'n paer gulden, 't Ergeste was dasse uutbetaelcl wiere in 't kefee. Dan was 't netuurlek 'n glaesje in nog 'n glaesje! Der was ter êêne, die ad niet zö vee mï in z'n zak toen 'n naer uus most. Gelukkeg ad z'n vrouwe nie vee schole g'acl dus tèlle kon ze nie! Die vént wisselde z'n laeste gulden vö 200 aolfjes. Dat was twêê anden vol! Dat èrme grootje doclit nog dat 'n êêl wat tuus brocht ök... Op mooie zomeraevonden stong der aoltóös 'n êêle kroo volk op 't oekje van die straetjes. Dae wiere stérke veraelen vertéld. Over schipper Rotte, die blincle- liengs deu de mist van Middelburg nae Rotterdam kon vaere. Dat was waer, ma Der waere oak nog paeret rappen an de Kaoje (Foto coll Gemeentearchief 'Schouwen-Duweiand der wier ök êêl was gefantaseerd. As ter zö'n fantast naer uus gieng wier der achter z'n rik gezeid: "Wat is 't 'n vuule leugenaer!" Mar êêst adde ze mit ope mond stae luustere. Sommege ménsen adde a duiiven. Geld vö 'n duuveklokke waster nie; de kinders moste aste mieter opter klompen mitte rieng nae 't Uus van Nassau om te klokken. 86

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1997 | | pagina 88