werrek genog: 't is nog zo'n zootje, dat gin eene marresoosee of odeeër m'n d'r uut za aele". "Jie maekt t'r ok ma 'n lolletje van" zei de burgemeester; "ma 'k zie an je gezicht da je nog wat vraege wou". Afijn 'k stak m'n boodschap of, dat ik wat in cle Vrieë Stemmen wou schrieve. "Dan mot je ma nae de kaptein gae, die za 't wè annneme as 't wat is". Noe, 'k zag d'r eest wè tegen op; want d'r stae aoll'ied zo'n klus mit mensen daezo te wachten, dat je d'r benauwd van bin om d'r nae toe te gaen. Ma 'k bofte nog a, in noe zie je da'k toestemminng ekrege Vaste plannen over wa'k za schriev è'k nog nie. Dat za d'n lied leere, wat t'r te koap is. Verlöpig is 't zeker nog gin lolletje ierzó. Ma toch glö'k, da de meeste mensen erg blie binne as ze weer op 't eiland zitte. 'k za zö dikkels oore zegge: "bie 'n aore zitte is oak niks", da'k clienke dat de mensen nog liever in 'n verzoope uusje vol mit moffe in rotte vuuligeid zitte, dan in de salon van cl'r eva- euaosie-adres. In as j'n paer claegen schuurt is die rommel 'n ende d'r uut. Net as mit cl'N.S.B.-ers! "Van den toren" wou'k m'n praetje noeme. Dae becloel'k mee, da'k wil prebeere om over kleinigheden eene te kieken. Ons eiland zat eelemaele onder 't waeter; d'r bin natuurlik vee verschillen; de soort van de grond, de leggieng, in nog meer. Ma noe was aolles eender; overa waeter as je van d'n toren keek. Noe öop'k dat as'k van d'n toren kieke da'k dan oak iets za zie wat bie aollemaele eender is: de wil om ons eiland weer in orde te kriegen! De lorenear. Aan het begin van zijn tweede aflevering op 26 juli 1945 verontschuldigd 'De torenaer' zich voor het lange uitblijven van zijn column. Hij verheugt zich over het feit dat het leven in Zierikzee met name op de donderdag weer op gang komt. Men komt weer in allerlei verbanden bij elkaar en het schijnt dat oude scheidsmuren zijn geslegt. Het hoog opgeschoten onkruid op het Havenplein is hem een doorn in liet oog en hij vraagt zich af wiens verantwoording het is om deze zaak aan te pakken en op te ruimen. De redactie stelt hem gerust. Tot slot verbaast hij zich over de vele belangenorganisaties die in het leven worden geroepen. Van den toren (2) De menschen zulle wè edocht da'k van d'n toren evaole bin, zö lank is't a elêe da'k wal van m'n eige laete ooren Ma zö erreg is 't noe gelokkig ok wè nie oor; de zaek is da'k m'n rechterpolse verstuukt toe'k in de regenbak kroop om die schoon te maeken. Onclertusschen bin m'n flienk opeschote; 't is donderdags werachlig wir a druk in de stad. Bliekbaer neme aolle menschen d'r toch gin anstoot an, dat 't Aevenplein nog nie emaoid is...Zou 't nie beter weze, dat de D.U.W. iervo inne- schaekell oort? Of oort dat soms onder Landbouw Herstel? Of zou de gemeente dat mit subsidie van d'n eenen of d'n aoren motte doe? Messchien kunne ze ök bie M.G. wat beziene vraege, dan doe ze 't ma mit 'n maoier mit 'n trektor. (Intusschen heeft de N.B.S3 zich hierover ontfermd. Red.) 'n Tekort an verenegiengen, commissies in stichtiengen zö m'n wè nie kriege. 't Ls in ellek geval 'n vereugend feil dat vö de practijk van daegelekse leven ier in dae menschen saemekomme, clie vergeete dat ze zondags 'n aore richtieng uut gae. 136

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1998 | | pagina 138