Zurriksea, wat binj'un oardig stadje, zo asjie is ter bekant ginean
en wat mooi bin toch je ouwe poarten, je staduus, jou aeven en je stean!
en je Sliengerbos za 'k nooit vergete, waer ik eans m 'n aeste liefde vond.
Glad van blieschap gaet m 'n arte kloppe, noe 'k wear bin op m 'n geboartegrond.
Langs de dieken van de Oasterschelde,
waer het ruukt naer klapper in naer wier
gae ik zo graeg 'n stuitje zitte, oaltied dienk ik dan, "oe maoi is 't ier"!
Kiek ik dan in 't laege land van Schouwen, zie 'k die durpen legge' an aole kant
Gaet van blieschap j'arte arder kloppe, noej' ivaer bin op jr gebaortegrond.
Van de Reapard tot verbie Wesschouwe, ei je dune en je Noard-zea-strand
Wat is 't prachtig ier en wat 'n tuste, nergens vin je je 't zo in 't eale land!
Al vertrek ik waer naer oare streken, of al reisde ik de waereld rond
Aoltied za vorjoe m'n arte kloppe, 'k. bluve deinke an m'n geboartegrond.
We zien dat deze streektaalschrijver consequent de klinkerverlenging 'oa'
gebruikt waar in de gangbare streektaal de verlengingen 'oö', 'ao' worden
gebruikt. Hetzelfde zien we bij gebruik van de verlenging 'ea' in plaats van 'eê'.
Vervolgens lezen we gedurende de voorbereidingsperiode van het feest met de
regelmaat van de klok in de Zierikzeesche Nieuwsbode gedichten van een ano
nieme dichter, die zich 'Poorter' noemt. Hij bedient zich van een oud-Hollandse
schrijfwijze. Kijken we naar zijn bijdragen van 16 en 22 juli.
De poorters en poorteressen.
107
