En of zij de akte van erkenning wilde tekenen? Al deze vragen werden door haar
met een eenvoudig „ja" beantwoord. Hierna kreeg dominee Schotsman het
woord. Hij wees "in korte, dog zeer doelmatige bewoordingen" de kersverse
ouders op hun verantwoordelijkheden en droeg het kind, dat tot dit moment zijn
buurjongetje was geweest, in naam van het armbestuur aan hen over.
Tegelijkertijd bedankte hij "de brave en in deze alle lof verdienende pleegouders
hartelijk voor de aan dit kind betoonde liefde en goede verzorging, hun daarvoor
de grootste beloning van Hem die de vreugde beloont, toewensendé'De gelukkige
vader kreeg ook nog even het woord. Hij vertelde "doordrongen te zijn van
dankbaarheid voor de goede zorgen van het plaatselijk armbestuur.
Dat het een welberaden keus was om dit kind als zijn zoon aan te nemen en dat
hij en zijn vrouw van plan waren het op te voeden als een eigen zoon, zodat hij
als het eenmaal zo ver was, zich hierover zou kunnen verantwoorden voor God'.
Het zou hem een genoegen zijn als alle aanwezigen nog lang getuige konden
zijn van de vervulling van deze belofte. Lena zweeg, vrouwen hadden toen nog
nauwelijks iets te vertellen. De akte van erkenning werd voorgelezen en gete
kend en vanaf dat moment was de naam van het kind Jan Corée. Na enige tijd
nam het gezelschap afscheid van elkaar. Het middelpunt van de gebeurtenis stal
de show, door alle aanwezigen een zoen te geven. Hierna ging iedereen zijns
weegs. Hoe zullen ze zich gevoeld hebben? Corée senior was vast heel gelukkig
dat het hem gelukt was een zoon te krijgen. Zou Lena van Kleef blijdschap heb
ben gevoeld? Of was ze misschien toch een beetje beschaamd om alles wat haar
indertijd was overkomen en wat ze had gedaan? Jan (voorheen Nicolaas) was
misschien wel wat in de war met die twee vreemde gezichten zo dichtbij. En
Grietje en Comelis? Drie jaar voor een kind zorgen en het dan binnen korte tijd
af moeten staan, zal toch zeker indruk op hen hebben gemaakt. Eén reactie is
zeker: het armbestuur was blij dat het zo gelopen was, de financiën waren goed
geregeld en ze hadden een onkostenpost minder!
Verloren
Tot nu toe is het een ver
haal, dat een gelukkig einde
vond op 22 november 1819.
Ongetwijfeld heeft het kers
verse ouderpaar goed voor
hun kleine Jan gezorgd.
Hem met liefde en zorg om
ringd en alles gedaan wat
nodig was. Hun geluk heeft
Heden pvericed tot onze innigejen bit
tere droefheid ons eenig Zoontje in den jeuj-
digen ouderdom van Hechts bijna 5 jaren, ut
de gevolgen der Mazelen; elk ojtder, welkt
gevoel bezit, zal beat belcfTen wat wij vetke
zen, en onze droefheid billijken.
ZlERlKZF.E, J. CORÉE.
30 October ibsi. LENA van KLEEFF.
bijna twee jaar geduurd. In Het bericht in de Zierikzeese Courant van 6 november 1821.
oktober 1821 liep Jan een (Gemeentearchief Schouwen-Duiveland, Zierikzee)
infectie op, waaraan hij
bezweek. De mazelen, een in die tijd gevreesde ziekte vanwege mogelijke com
plicaties, kostte hem het leven. Hij is nog geen vijf jaar geworden.
Onuitsprekelijk verdriet was het gevolg voor Jan en Lena. Ze zijn verder kinder
loos door het leven gegaan. Het laatste bericht dat er over dit opmerkelijke kind
te vinden is, is de advertentie, die zijn ouders in de Zierikzeesche Courant heb
ben laten plaatsen. Kleine Jan Corée werd begraven in de Sint
Lievensmonsterkerk, in de zogenaamde zuidachterkerk.
63
