stikken eknipte niesboden, wae Kee in Jaop as ze mee d'n broek of eweest ao d'r
'aogedrukgebied mee ofvoge.
Mit'n ramp van drieënvuufteg bleve Kee in Jaop dae an de Zandweg an de rand
van 't waeter nog net droag. Recht tegenover lag 'n blokje land, dat Kee vroeger
a us orreve ao, in dat kwam wè onder waeter te staen. Ze was t'r êêmae deu van
de kook. As z'n plisieböötje over 'eur stikje land zag vaere, zei ze, êêmae ondae:
't Is wat ee! Ze vaere vandaege an d'n dag zonder te vraegen ma over je land!"
Nae de ramp in vierenvuufteg wier dae heeste vö 'eur ezaoid, ma op die zoute
hrond groeide 't slecht. Kee klaegde stêên in bêên, in zei: "Die heeste bie ons op
't land is zö kort, dat de mossen op d'r knieën motte gae zitte om d'r van te fre-
ten!" Kee hebruukte aoltied a butennissege uutdrukkiengen. Mit ct'ieseleke droa-
he zomer van zeveninveerteg ao z'a us ezeid: "Bie ons stae de dulleven zö
droah, dat de kikkers mee stofbrillen op motte laope!"
Ze vaere vandaege an d'n dag zonder te vraegen ma over je land! Hofstede 'Nieuw Hof' aan de
Zandweg bij Haamstede.)
'Eur Jaop wass'n êênvoudege vent, ma as hemêêntewèrrekman voelde'n z'n eige
op durp wè belangriek. "Ik in de burregemêêster beslote..." zeid'n dan. Jaop
Sjauw, dat was z'n schelnaem, zurregde overa vö, zö as bevobbelct vö 't opsteken
in schöön'ouwen van de straetlantaerens, de schiet'uustonnen leegmaeke, in 't
döödgraeven. In verband 'iermee kwamm'n nog a us bie tummerman de Rieke
vö de kisten. Jaop zei aoltied: "Nêêë, naemen noeme doe'k nie. Ma Everard de
Rieke, die kan gin doodkisten maeke!" Jaop was aok koster van "t kleine kèrrek-
je. Wekenlank was ouderlieng Goudswaerd deu ziekte nie nae kèrreke eweest. A
jaeren stong d'r mee grööte letters boven t'opschriefbord: "God is goed." Toe
Goudswaerd wï op de bêên was, aodde Jaop d'r hoed bedoeld, mitt'n krietje d'r
onder eschreve: "Goudswaerd is eindelek beter!"
98
