De weg tussclïen Burgli en Haamstede
Dokter Groenman ao pas 'n nieuw 'uus laete zette, tweede van links).
vrêêt om motte lache. Toett'n tuus aolles in heuren in kleuren an tante Mao ver
télde moste die d'r êêllemaele nie om lache, ze zei allêêneg: "Ma Knelis, da's
toch gin praet vö 'n dokter!"
Noam Knelis ei aok nog us 'n keer, 't za 'n hoeije vuufteg jaer 'elee weze, cem-
mies Sonke van de Rijksbelastiengen tuk aod. Sonke die an de Burghse weg
woonde in èrreg precies was, stong op 'n maendagochend om negen ure an de
deure bie noam Knelis. "Goede morgen heer Dartig. Ik kom hedenochtend de
loonbelastingposten controleren." Die posten stonge in Knelis z'n kasboek
netuurlek. 'n Cemmies 'oefde in die daegen z'n eige nog nie van te vore an te
kondegen. "O, zö!", zei noam Knelis kwansuus, want ie ao 't allank a begrepe.
"Heer Sonke, dat tref je nie, want 'k bin vanochend net vö veertiendaegen mit
vecansie 'egae, je kom over twêê weken mar us trug!" In vö dat Sonke 't wist
wier de voordeure vö z'n neuze dicht'esloge.
O ja, dat mö'k oak nog even vertèlle. Noam Knelis was oak hek op jaehe, veraol
in d'n duune. Saeme mee 'n paer boeren aod'n de jacht richtieng pompstasjon.
Mar z'n maos wistte 't a, ie rocht bekant niks mee z'n dubbelloaps 'aenegeweer.
Vee gaeten in de locht, dat wè. Ie 'ieuw d'r zèllef oak de hek ma mee. Soms zei
d'n: "M n bril was wee beslööhe!" ass'n wee 'n knien emist ao. Of: "'t was dan
wè mis, ma dat knien za d'r toch vrêêt van eschrokke weeze in 'k weet zeker
datt'n vö de kossemisse nie mï boven de grond komt!".
Noe was dien Arjaon Tjoeke, die 'k a eerder enoemd in die vlak bie noam
Knelis in tante Mao woonde, 'n ieskouwen, eihenlek nog ouwerjaerser in vrimder
dan noam Knelis Dartig. Want Arjaon wou om 't leven niks mit d'n nieuwe tied te
maeken In de jaeren vö d'n oorlog zei t'n over 't strandleven bevobbeld, as ze
missen over de pensiongasten praetede, de badgasten za'k ma zégge: "Je dienk
100
