aomae raor nae
m'n zaete te kie-
De moe van tante Mao. ken."
Ma helokkeg stae
'n aore oak wè us vo hek, want zwaeger Merien van Renisse, was oak nie zö
hoed mit aolles op d'oagte. 't Was juli 1934, ie gieng vö d'êêste keer van z'n
leven mit z'n auto nae Rotterdam, dae wier'n trek a deu 'n plisie anouwe omdat-
t'n op 'n krusieng mit van die rööie lichten bie de Maasbruggen mit z'n Chevrolet
iets vrimds edae ao. Ma toen die plisieman 't nummer K-5148 op Merien z'n aoto
zag stae, toe schodcled'n meewaereg mit z'n ööd. "O. ik zie het al, u komt hele
maal uit Zeeland, rij dan maar weer door!" Want die plisieahent docht netuurlek,
d'r is toch gin zaolleve mï te strieken an Merien z'n riekunsten. In Merien zèlles
docht naedien, dat die plisies in Rotterdam nog a aordeg waere vö ménsen die
êêmae over Ziepe van Renisse ekomme waere.
Ménsen 'k gae d'r noe mar us mee op'ouwe, want d'r is overa 'n tied van. Ma
nog even ditte, 'k overa vee ezocht nae 'n foto van tante Mao in van noam
Knelis, ma die è'k nie kunne vinde, ma wè êêne van de moe van tante Mao, die
oak nie d'n knapsten was ma wae ze vee op liekende, temissen dat zei z'aoltied:
Julder motte zèllef ma kieke, 'ier ei je ze, de moe van tante Mao in de schöön-
1110e van noam Knelis.
in 'n soort lange
zwarte jas mit van
die blienkende
strepen in knoapen
d'r op. Omda'k op
't 'oekje van die
lange taefel zat,
dichste bie de keu
ken, pakte'k dat
panntje aerepels
van dien ober an,
want 'k docht dat
die aollemae vö
mien waere en
kapte 't glieke
êêmae leeg op m'n
bord in gaf 't pan
netje trek wi leeg
trug an die man
mit z'n zwarte jas.
Die keek nie blie,
ma wè vrêêt raor
nae mien. Potver-
te-sonde, 'k scha-
ernde m'n eige
dóód, want toen
zagg'k pas oe aol
die 'Ollanders
103
