Soms moste z'op 'Aemstie op cVn 'oek van cle Koster, as ze nae de grasie van Lee Blom honge.
koppige spul. Goeie klanten konne in de wienkel vö niks komme proeve, in dat
gaf 's aeterdagsochens nog a vee divendaosie. "Knelis, je bin nie goed oor!" zei
tante Mao dien ochend, in z'aod nog ma net ezeid, of ie spoog z'n maege leeg in
de goosteen. "Ma Knelis 'k maeke m'n eige onherust, noe zie k't, jie bin dóód-
ziek, want je spie aomae bloed in nog us bloed!"
Ma as Knelis mit 't prumen van tabak in de koolbak zat te spiën, wae z'oak zo'n
vrêêten ekel an ao, duste ze d'r niks van te zéggen. In mee de vesite bevobbeld,
ao t'n, nae 'n paer borrels aoltied, 't aogste woord. In ass'n wï wat lêêleks vertél
de over d'n êênen of d'n aoren datt'n aomae zèllef verzonne ao, dan zeid'n
inééns "Mao, wie was dat 'n stuitje eleje noe aok a wï op d'ostie, die dat zei!?" De
maegere tante Mao mitt'r lodderreinflesse6 op de griep, was dan êêmae van d'r
apperdepo, ze trok zen'n bitje schoew in zenewachteg wit weg, d'n dóód van
ieperen wast'r nog niks bie. Ze zei dan van de veralteraosie7 'n bitje schoew in
kwansuus: "Wie a 't was in oeneer a 't was weet'k noe toch aok nie mï, Knelis".
Ja tante Mao was'n hoejeg méns, knap was ze nie, wè, plat weg ezeid zó lêêlek
as de nacht! Ma j'oefde tante Mao oak wï nie bie 't vule hoed te hooien. Want ze
wist op z'n tied d'r woordje wè te doen. Zö leverde ze eihen emaekte ponden
butter an kruu'enier Beuzenberg op durp. Die zei een keer: Vrouwe je ponden
butter bin nie an de wichte. "Dae begriep'k niks van, want 'k ze toch of'ewohe
tegen joe ponden suker!" zei tante Mao d'r bove op. In Beuzenberg ei naedien
nooit mï wat ezeit over die butter.
94
