Een jaer naedien mit die fietsevorderieng, in 44, most z'n nieuwe Gazelle d'r an-
glaove. Tante Mao kon nie fletse, dus dae aodd'n gin ommekieke nae. Dat eit'n
toen wè aordeg an epakt. Ommes naedatt'n z'n fiets achter d'ostie in 'n stiekende
gier- in modderdulleve onder edauwd ao in z'n banden leeg ao laete laope, iss'n
d'r döödhemoedereerd mee nae durp ekuird. Ze keke van aolle kanten nae z'n.
Die Duise oberluitenant aok, die ei Knelis tenslotte mit dat stienkende modder-
spul ma trug estiert.
'n Weke laeter eitt'n z'n fiets, in ie ao wè vee leut, mit waeter uut d'n tras schóón
ebosseld in onder 't ooi weg estoke.
Ja, noam Knelis was wè ieselek pertaol in onstrant, oor! In 't naejaer van vierin-
veerteg hiengen ommus bie d'n Plompe Toren op 't Meraltmuurtje mit z'n varre-
kieker nae d'Engelse op Noord-Beveland zitte kieke.
'n Duise petroelje ao even laeter z'n varrekieker a in beslag enorne, netuurlek. In
zelles wier Knelis (ie keek ma raor) vo ver'öór mee enome nae slot 'Aemstie, Wi
t'n tot d'n aoren ochen in de kelder op eslote zete eit. Toen tante Mao dat uren
laeter óórde, ei ze epoagd om hauw 'n paer 'aenen te slachten. Die ei ze dóód-
onherust bie 't Duise wachkotje bie slot'ekken of egeve. Of ze die asjeblief an d'n
commedant woue heve vö 'n hoed woordje vö d'r Knelis. Tott'n los elaete wier
d'n aoren ochen aodd'n volouwe datt'n nae zee'onden op de plaete zat te kie
ken.
'n Duise petroelje ao even laeter z'n varrekieker a in
beslag enomenetuurlek. Collectie Gemeentearchief
Schouiven-Duiveland, Zierikzee.)
Laeter nae d'n oorlog, wiere
onder 't koffiedrienken mit 't
wèrrekvolk bie tante Mao in
de keuken, aol die öórlogsver-
'aelen nog a us op'aeld. Cor, 'n
ouwe jonge jóón, was êên van
die èrrebeiers die in d'n oorlog
nae Duisland emotte ao. Cor,
mar 'n hewone vint, vertélde
dan iedere keer datt'n z'n
koffer in Hamburg op 't stasjon
most laete stae, toen 't luchta
larm ofhong, in ze mee 'onder
den aopstóóps" in 'n schuul-
kelder evloge waere. Nae 'n
ure van schiête in bommen
hooie, aolles dreunde d'r van,
kwaemen ze wï trug boven de
grond. "In wat dienke julder?"
vroeg Cor dan an z'n hehoor,
in iederéén zei dan: "Ja, Cor, je
koffer weg, netuurlek!". "M'n
koffer, weg?, man, 't êêle sta
sjon was weg!"
Vee laeter nae d'n oorlog
hieng Cor van z'n spaercentjes
nae z'n zuster in Amerika. In ie
vertélde: "Toe'k dae 's aevens
96
