nae die lange reize in Los Angelos op bédde lag, scheen 'n eldere voile maene
persies deu n dekraem in m'n fiezelemie9. 'k Kon agêê nie slaepe van dien
Amerikaanse lichte maene, 'k je mot wat verzinne, toen m'n nieuwe zonnebril
ma op ezet. In toen sliep'k zo". Toen Cor laeter wï tuus was op 'Aemstie in over
z'n drieweekse reize vertélde, beltonnen aoltied mee: "Bie ons in Amerika!"
'k Vertélde daenet dat noam Knelis 'n grööten baes was, zö is't aok 'n keer
ebeurd, 't za kort nae d'n oorlog eweest clatt'n inêêns tegen de vesite in de
kaemer zei: "Ja 'k gae van de weke mar us nae Lasoeur 0111 m'n leste tanden te
laete trekken." In ie keek in de richtieng van tante Mao: "In Mao dan gae jie aok
glieke ma mee in dan doe m'n die van jou d'r appersand aok uut dan gae't in
êên moeite deu." Tante Mao die nèrreges van of wist schrok wè, ze dee veral-
terêêrd10 d'r anden vö d'r mond in zei zachtjes: "O, ja?" De vesite keek's nae
mekaore. 't Was waer, z'ao nie vee mï in d'r mond, ma in èllek heval ao ze nog
vuuf goeie tanden meer in d'r mond dan Knelis, da's waer! Ma Knelis was d'n
baes in 't is aomae zö eloape. Lasoeur zurregde naedien aok vö de kunstgebitten,
't Ei wè 'n stuitje eduurt vödat tante Mao d'r 'n êêle weke mee in d'r mond liep
oor. D'n êêsten tied dee ze d'r kunsttanden allêên ma op zondag in as ze nae
kèrreke hong of as ze vollek over de vloer ao, want zö docht ze, dan sliette die
diere tanden nie zö.
Of 'zö moste weze, flak bie Knelis in Mao woonde op 'n spulletje dien hekke
Arjaon Tjoeke mit z'n groot 'uus'ouwen. Arjaon, die vee zwarte snêêuw ezie ao,
die ao zövee kinders, dat ass't onveraopt" hong regene, ie de klompen mit z'n
peeriek in 't klompekot hooide.
Arjaon Waerte was z'n schelnaem, want ie ao 'n waerte12 op z'n neuze in dae deu
liekenden 'n bitje op 'n steekveugel13. Ie 'ieuw aolles hoed in de haten ass'n op 't
oefje an 't keutelen was. Arjoan perbeercte oak iederéén bie d'n beer te doen. In
ie ao dikkels mï vee furtuten overa repliek op. Vö Mao mitt'r kunsttanden aodd'n
Mummel Mao verzonne. Vader zei d'n aok nog: "As t'r van z'n leven nog us op
lêêleke wuven eschote za ore", 't was net nae d'n oorlog, "dan kan Mao van
Knelis a vast a hae laope in maeke dat ze weg komt." In ie zei d'r nog bie: "As ze
Mao 'ier in 'n blok èrten zétte, dan draoië de wou'duven op Seeskèrreke a
omme!" Laeter zei dien slechten Arjaon, ie ao a 'n bitje verstand van spuitmid-
dels; "'t Lieken wè of d'r 'aer, dat ze nooit uutrêêde, in niks mochtte koste, mit
gramoxone espote is, zö dor in dööct is dat 'aer op 't ööcl van Mao."
Mao d'r zuster Kee uut Aemstie, 'n klein opneukertje1'1 van 'n méns mee 'n
hezicht as 'n verfrommelde niesbode, was mum zö zuneg in verekkeg. Ze was
mee Jaope, 'n hemêêtewèrrekman etrouwd in woonde an de Zandweg, de kant
op van Piertjeswekken za'k ma zégge.
Ze deë as d'n aevend viel aoltied ma schemere in as ze op 't leste de petrolielam-
pe opstaeke, wae ze 111a vö 'n aollef ure olie in edae ao, dan was tied om nae de
koese te gaen. Want dan was de kachel oak a uutegae, ze zaete nog wè met d'r
voeten op de stove, wae 'n tesje mee vier in stong.
Laeter toe z'elekties ao, ao ze van die mieseraobele zunege peertjes in de lampe
eclraoid, as die brandende leken 't net gloeiende kopspiekers.
Stroo'fet of suker in sjem die ze zellef emaekt ao, was 't êênege dat z'op t'r brööd
aete. Mee 'aogdaegen 'n kripje hasteg spek, hebakke köönen of dèrremen, dat
was a êêl wat. Want zei Kee: je dienk toch zeker nie da'k van die diere 'amme
van de slachter op m'n brööd doe, want die lei mèrrege toch in d'n emmer van
't schiet'uus!" Over zuneg esproke, op de plee 'ienge an 'n fluustouwe, an
97
