kruukels, wan da kosttende niks! In 1845 stienge d'r op't Sluusje èllef uuzen ma
d'r woonde wè tachteg ménsen in. In noe stae d'r twi uuzen meer, ma's winters
is t'r uut'esturreve. D'r woone noe nog hin achttien ménsen! 'k Wille gin naemen
noeme, ma d'r is t'r êêne bie, die schp wé vö tachteg ménsen rotzoü!
De Kloosters zèllef zeië hemêênlieng nooit zö vee, in wèrrekte aok nie vee. Ze
keeke ma 'n bitje nae je. In d'aogen van de buurte waere z'n traeg, eihenwies in
dwas volkje. Ma hoed, bie zommerdag de Kloosters haeten in d'n diek eleege.
Ze waere nog te lui om d'r anden uut d'r zakken t'aelen, as ze teehen d'n diek
wouë helègge. Ze liete d'r eige dan hewoon op d'r èllebogen vaolle. Ze keeke
nae de locht, tuurde mit varrekiekers over de zêêë, luusterde nae de berichten
van de viertoren in ieuwe in sturmnachten 'n aogje in t zeil of t'r hin vierpielen
an de locht te zien waere.
Zó om in naebie 1900 was t'r op 't Ouwe Sluusje a 'n tillefoonverbindieng mit de
viertoren, wae Nelis lichtwachter op was. Da kwam hoed uut, want as t'r 'n schip
om'aohe zat, dan wiste ze dat uut d'êêste and. Mit levensgevaer drie ge-
neraosies Kloosters 'n kleine onderd jaer lang ménsen êred in hestrande schepen
leeg'aeld, ze moste toch èrreges van leve! In 1845 lag d'r a 'n reddiengsbóót mit
zohenaemde luchtkaemers, 'n boot die nie kon zienke. Eêst wouë ze zö'n bööt
nie op 't Sluusje, ze hienge liever mit d'r eihe schepen! Wan dan waere ze d'r
eihe baes. Toen in 1862 de nieuwe kaoje klaer was, wiere de Kloosters toch
schipper in opstappers3. In 1868 is d'êêste genoteerde redding eweest van 'n
Engels staomschip. In 1885 wier Burghsluus tenslotte 'n officieel reddiengs-
stasjon. Bie nacht in ontie vaerde ze mit de 'Prinses Wullemina' uut.
Foto '1910. De reddiengsbóót 'Prinses Wilhelm,ina'D'n twééden van rechts is Eine Speelman,
'd- Aore binne Kloosters.
100
