Tot 1906 gieng aolles op de zeilen. Wind was t'r netuurlek aoltied henogt, ma't vroeg 'n bèrreg zêêmansschap in durref om bie zö'n gestrand schip, mit aol die grondzêêen, zèllef nie nae de haaien te haen. De mêêst spraekmaekende reddieng is in 1891 eweest mit de 'Iqueque'. 'n Franse driemaster. Nie minder dan tien Sluusjenaers krege iervö 'n zuivere medalje. Eind november 1897 was't wï raek mit 'n Engels staomschip op't Noordland. Z'aelde d'r zeventien ménsen of, 't was 'n zwaere opperaosie van twêê daegen. 't Was te vee vö schipper Merien van Jaop, ie stierf vlak d'r nae, 69 jaer oud. 'njaer laeter aelde ze van de Belgische 'Gustave Grisar' achttien man. Van 'n Noorse vracht boot in 1902, èllef drenkeliengen. In zo kan'k nog wè 'n stuitje duhae. As de red- diengsbööt bie noodweer nae buute most, sprak cle burregemêêster van Aemstie, Merien Bolle, de bemannieng op de kaoje bemoedigend toe. Bie zo'n helee- geneid vroeg Bolle "Wae dienke julder noe t'êêste an bie 't uutvaeren"? Nae 'n stuitje naedienken zei schipper Jaop rusteg "M'n dienke niks burregemêêster, wan a m'n zouë hae dienke, dan bleve m'n t'uus"! 't Is 'n wonder eweest, datt'r ier nooit gin êêne verdronke is. Wè an 'Oek van 'Olland, dae is Wullem, de 28- jaerege zeune van Kees van der Klooster, die duker was bie 't bèrregiengsbedrief Tak, verdronke saeme mit bienae d'êêle bemannieng toen de reddiengsbóöt ommekapte. Aol mit aol waere De Kloosters zêê'elden net as Dorus Rijkers in Noord 'Olland. 'z Ebbe wè 'n korrewaehen vol mit zuivere in bronze medaljes aod, om precies te wezen tot 1924 derteg onderscheidiengen. In die kreeg je vroeger zö ma nie! 101

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2002 | | pagina 103