's Winters kwam Arjaon aok in't 'Schippers'uus' van Lee Jonker. Dae kwaeme 's
zaeterdaegs ochens boeren in schippers koffie'uus ouwe. Tegen twaoleve ver
scheen dan mêêsta aok de veeas Daoviese. Dat was makkelek vö de boeren die
zieke béésten ao. Arjaon in Klaos, die aollebeië koejen molleke, ao nae vee stèr-
reken drank 't aogste woord. Zö hauw as menêêr Daoviese, die op z'n staomfiets
van Renisse ekomme was, de kefeedeure ope dee, schrêêuwde Arjaon: "Dao
viese... 'k 'n koeje mit vier ieseleke zere pööten oor, je mot 'n maendagochend
trek komme anders kan'k dat béést wè in de stad in d'n Em17 brienge! Klaos schet
terde tehen Arjaon: "Man, da's kröönzweer18, dan dans zö'n koeje de polka, dat
laop wè los. 'k E twéé koejen mit 'n kwaed elder", da's vee èrreger!" Daoviese
lachte mar in z'n eihe in docht: "Binne toch biezondere ménsen ier op 't Sluusje!"
Zö ao je, in dat motte julder aok even ore, schipper Wullem Blom die vö 1900 't
êêste iesdere schip op Burghsluis ao. 't Was in d'n tied dat over'eschaekeld wier
van oute op iesdere schepen in dat 'd ouwere generaosie zei: "Toen ao j'oute
schepen mit 'n iesdere bemannieng. 't Is noe niks mï, z'è noe iesdere schepen
ma mit 'n oute bemannieng!" Ma hoed, koleschipper Wullem Blom wou noe wè
us zeker wete of z'n nieuwe iesdere schip de 'Elisabeth', noe werkeiek zö stèrrek
was zöas ze zeië. Ie voer leeg mit volle zeilen in mit laeg waeter de kaoje in. Z'n
nieuwe schip klapte tehen d'n arden boom20 in de rand van de zaete, de
klienknaegels vloge de 't ruum. 't Schip liep lekkaosje in flienke schae op. In d'n
eihenwiezen Blom zei: "Noe weet'k temisten dat zö'n iesdere schip toch nie zö
stèrrek is!!!" Op 'n keer ao z'n zeune Benjamin an böörd aerrepels ekookt in
wass'n die an 't ofhieten. Ze zouë zö hae ete. "Ei jie a ebid vaoder?" "Ja oor." "O,
dan ka je wè danke aok, wan d'aerrepels binne net over böörd ehae!"
'n Aore biezondere Sluusjenaer was m'n onhetrouwde ome Jan, die bie ons
inwoonde. Mit m'n vaoder voere ze mit ulder oute kofschip 'Alle morgen nieuwe
zorgen', die naem ao ome Jan verzonne, de beurtvaert op Rotterdam. In 1893
kwam de iesdere 'Cornelia Johanna' d'r bie. 'd Oute 'Kof' wier laeter verkocht.
Ome Jan bekeek aolles van de zonnige kant. Ie helaofde 't wè, ie was een lol
broek in kon êêl hoed tekene in armonicaspele. Ie ao aok d'êêste fiets op 't
Sluusje in was aok nog opstapper op de reddiengsbööt. 't Zaeken doe liet t'n ma
't liefst an 't uusfront over. 's Zondaegs voer d'n nae Rotterdam in hieng dae
hraeg aan de wal lol maeke. Op goejen dag ontvienge z'op Sluusje 'n tillegram
uut Rotterdam mit de boodschap: "Schip leeg, geld op, wat doen???", hetekend
Jan Landegent. Ie za 't uus laeter de volle laege wè aod
Op 't Ouwe Sluusje woonde aok vaerensgezel Nol Fondse, temisten z'n moeder,
wan Nol was 'n ouwe jonge joon, die nooit ao lere leze of schrieve in mêêsta op
zêêë zat. Die biezondere Nol ei - in dat was z'n draom - in z'n verloftied, eind
jaeren twintig, 'n bööt ebouwd. Nae 'n bèrreg tummerwèrrek in de vlasschure
van Piet Lennehent an de Sukerdiek, wass'n zes meter lange scheepje klaer.
Iederéén ao z'n bouw evolgd. D'r waere Sluusjenaers die ma bedienkelek nae
dat vaertuug ekeke ao. Ma hoed, tiedens de fêêsteleke tewaeterlaetieng dêêlde
Nol drank in sigaoren uut. Eêl 't Sluusje was op die mööie zaeterdagachtemiddeg
uutelaope. De schute mit Nol d'r in zou van'of 'n soortement ellieng mit aog-
waeter in d'ouwe kaoje elaete ööre. Z'n broer Jan ao op de vraeg van Nol: "off n
stuurman wou weze", ezeit: "'k Hae d'r in ieder heval nie in". An Nol zèllef wier
nog evroge: 'Ei jie wè us meer mit zö'n schute evaere?" Nol zei, mit vee bravoer,
wan ie praetende Ollans: "Man ik heb jaren lang op de Oostzee op zo'n schuit
gevaren, maar die was veel groter, natuurlijk!" In dae hieng de schute mit Nol d'r
107