's Winters kwam Arjaon aok in't 'Schippers'uus' van Lee Jonker. Dae kwaeme 's zaeterdaegs ochens boeren in schippers koffie'uus ouwe. Tegen twaoleve ver scheen dan mêêsta aok de veeas Daoviese. Dat was makkelek vö de boeren die zieke béésten ao. Arjaon in Klaos, die aollebeië koejen molleke, ao nae vee stèr- reken drank 't aogste woord. Zö hauw as menêêr Daoviese, die op z'n staomfiets van Renisse ekomme was, de kefeedeure ope dee, schrêêuwde Arjaon: "Dao viese... 'k 'n koeje mit vier ieseleke zere pööten oor, je mot 'n maendagochend trek komme anders kan'k dat béést wè in de stad in d'n Em17 brienge! Klaos schet terde tehen Arjaon: "Man, da's kröönzweer18, dan dans zö'n koeje de polka, dat laop wè los. 'k E twéé koejen mit 'n kwaed elder", da's vee èrreger!" Daoviese lachte mar in z'n eihe in docht: "Binne toch biezondere ménsen ier op 't Sluusje!" Zö ao je, in dat motte julder aok even ore, schipper Wullem Blom die vö 1900 't êêste iesdere schip op Burghsluis ao. 't Was in d'n tied dat over'eschaekeld wier van oute op iesdere schepen in dat 'd ouwere generaosie zei: "Toen ao j'oute schepen mit 'n iesdere bemannieng. 't Is noe niks mï, z'è noe iesdere schepen ma mit 'n oute bemannieng!" Ma hoed, koleschipper Wullem Blom wou noe wè us zeker wete of z'n nieuwe iesdere schip de 'Elisabeth', noe werkeiek zö stèrrek was zöas ze zeië. Ie voer leeg mit volle zeilen in mit laeg waeter de kaoje in. Z'n nieuwe schip klapte tehen d'n arden boom20 in de rand van de zaete, de klienknaegels vloge de 't ruum. 't Schip liep lekkaosje in flienke schae op. In d'n eihenwiezen Blom zei: "Noe weet'k temisten dat zö'n iesdere schip toch nie zö stèrrek is!!!" Op 'n keer ao z'n zeune Benjamin an böörd aerrepels ekookt in wass'n die an 't ofhieten. Ze zouë zö hae ete. "Ei jie a ebid vaoder?" "Ja oor." "O, dan ka je wè danke aok, wan d'aerrepels binne net over böörd ehae!" 'n Aore biezondere Sluusjenaer was m'n onhetrouwde ome Jan, die bie ons inwoonde. Mit m'n vaoder voere ze mit ulder oute kofschip 'Alle morgen nieuwe zorgen', die naem ao ome Jan verzonne, de beurtvaert op Rotterdam. In 1893 kwam de iesdere 'Cornelia Johanna' d'r bie. 'd Oute 'Kof' wier laeter verkocht. Ome Jan bekeek aolles van de zonnige kant. Ie helaofde 't wè, ie was een lol broek in kon êêl hoed tekene in armonicaspele. Ie ao aok d'êêste fiets op 't Sluusje in was aok nog opstapper op de reddiengsbööt. 't Zaeken doe liet t'n ma 't liefst an 't uusfront over. 's Zondaegs voer d'n nae Rotterdam in hieng dae hraeg aan de wal lol maeke. Op goejen dag ontvienge z'op Sluusje 'n tillegram uut Rotterdam mit de boodschap: "Schip leeg, geld op, wat doen???", hetekend Jan Landegent. Ie za 't uus laeter de volle laege wè aod Op 't Ouwe Sluusje woonde aok vaerensgezel Nol Fondse, temisten z'n moeder, wan Nol was 'n ouwe jonge joon, die nooit ao lere leze of schrieve in mêêsta op zêêë zat. Die biezondere Nol ei - in dat was z'n draom - in z'n verloftied, eind jaeren twintig, 'n bööt ebouwd. Nae 'n bèrreg tummerwèrrek in de vlasschure van Piet Lennehent an de Sukerdiek, wass'n zes meter lange scheepje klaer. Iederéén ao z'n bouw evolgd. D'r waere Sluusjenaers die ma bedienkelek nae dat vaertuug ekeke ao. Ma hoed, tiedens de fêêsteleke tewaeterlaetieng dêêlde Nol drank in sigaoren uut. Eêl 't Sluusje was op die mööie zaeterdagachtemiddeg uutelaope. De schute mit Nol d'r in zou van'of 'n soortement ellieng mit aog- waeter in d'ouwe kaoje elaete ööre. Z'n broer Jan ao op de vraeg van Nol: "off n stuurman wou weze", ezeit: "'k Hae d'r in ieder heval nie in". An Nol zèllef wier nog evroge: 'Ei jie wè us meer mit zö'n schute evaere?" Nol zei, mit vee bravoer, wan ie praetende Ollans: "Man ik heb jaren lang op de Oostzee op zo'n schuit gevaren, maar die was veel groter, natuurlijk!" In dae hieng de schute mit Nol d'r 107

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2002 | | pagina 109