Foto 1910. Van einde in vèire kwaeme ze 't waereldwonder bekieke. Md dan most j'êêst over d'aogaes van Dirk ene, anders zag je niks. in nae benee. Ma toe 't böötje volop waeter ao, hehonn't vervaerlek een in weer te schommelen. Nol prebeerde nog deu van lienks nae rechts te bewehen 't vaer- tuug rechtte te kriegen. De Sluusjenaers iewe d'r aesem in. Ma dat ielp nie. Wan anêêns kapte 't böötje midden in de kaoje omme! In Nol hieng netuurlek kopje onder! Ie zwom zö hoed in zö kwaed as 't hieng, ma ver'aol kwaed, nae de kant. Ie keek ma nisteg in zei allêêneg ma: "Potver..nou heb ik nog een nat kruis ook!". Laeter is aolles, mit 'n verzwaerde kiel in 'n mast mit zeilen toch nog hoed ekomme. Nol nam wè aoltied, ass'n hieng vaere, vö de zeker'eid z'n fiets mee an böörd. Nol oorde op êên febrewaorie drieenvuufteg, saeme mit z'n moeder bie de èllef slachtoffers op 't Ouwe Sluusje. Ie was nog ewaerschoed om weg te haen. Ma ie ao trug erope: "'t Zal zo'n vaart niet lopen." Noe nog even trug nae lang eleeë, op 'n zondagvormiddeg in 't voorjaer van 'tiene, zaete de mêêste van 't Ouwe Sluusje op Burgh in de kèrreke. D'n domenie was aolverwege in z'n preek over Jona, toe annêêns de kèrrekdeure ope vloog in 'n ophewonde Sluusjenaer nae binne riep: "D'r drief 'n êêle grööte vis bie de Westbout!" Julder begriepe 't wè, de Sluusjenaers konne 't nie mi ouwe. Ze liepe 't was 'n consternaosie, hewoon de kèrreke uut om zö hauw mohelek op 't Sluusje te kommen. Wan ze behrepe trek, datt'r wat te verdienen was! Ze wiste dat bienae aogwaeter was in dat 't zö van ebbe hieng laope in de buit dan nae bute zou drieve. Wan, zö bleek laeter, dat die vis 'n walvis van was werachteg 25 meter lank. Mit twêê booten, hienge ze trek d'r nae toe. Mit de blaezer van Klute in d'aogaes van D'n Witten krege z'n bie d'n oek van d'n dune, mit touwen in aeken te pakken. Ze konn'n zèlles nog mit aogwaeter bie d'n Westbout tehen d'n diek andouwe. Van einde in vérre kwaeme ze 't waereldwonder bekieke. Ma dan most j'êêst over d'aogaes van Dirk ene, anders zag je niks. Dae rekende de 108

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2002 | | pagina 110