tion ivith our striving after better understanding and co-operation.
Maar, de burgemeester repte in zijn toespraak ook over "our adoption by you".
Deze toespraak is integraal opgenomen in de notulen CMinutesvan deze verga
dering en dat is in dit geval wel van belang. Notulen zijn immers officiële bron
nen en als daarin - wat dit punt betreft voor het eerst - wordt gerefereerd aan een
'adoptie' van Zierikzee door Hatfield, dan is dat historisch gezien een feit. Op die
grond, zo is door de huidige gemeentesecretaris van Hatfield, Mr. Peter C. Clark
aangegeven, kan deze vergadering - vooral vanwege de daarin wederzijds afge
legde verklaringen - worden beschouwd als de officiële start van de twinning
tussen beide plaatsen. Dat moet wel, zo heeft hij gesteld, omdat er verder ner
gens iets is aangetroffen van een officieel besluit of verdrag over het aangaan van
een vriendschapsband tussen Hatfield en Zierikzee. En dat laatste is juist. Zelf
ben ik de mening toegedaan dat de zaken zich in dit stadium nog te zeer op het
niveau bevinden van het uitwisselen van beleefdheden en dat de verhoudingen
dan nog te formeel zijn om van een echte vriendschapsband of twinning te kun
nen spreken. Voor dat laatste is veel meer nodig. Daarvan was volgens mij veel
duidelijker en nadrukkelijker sprake in een andere vergadering van de Council.
die hierna nog zal worden besproken.
Terug naar het verdere verloop van het bezoek van april/mei 1954. Er werd namelijk
met de Council opnieuw gesproken over de uitwisselingsbezoeken van kinderen.
Deze gedachten wisseling had tot gevolg dat in de zomer van 1954 de eerste
jeugduitwisseling plaatsvond: tien Zierikzeese jongeren verbleven twee weken in
gezinnen te Hatfield en dat vormde het begin van een lange traditie, zo zou later
blijken. Verder kreeg de Zierikzeese delegatie een cheque van 36 aangeboden
voor een eikenhouten bank met inscriptie, als teken van (eeuwige) vriendschap.
Er werd beloofd deze in een publieksruimte in het stadhuis van Zierikzee te plaat
sen, opdat ook de bevolking van Zierikzee voortdurend aan de banden met
Hatfield herinnerd zou worden. Tevens werd de afspraak gemaakt dat de Rotary
Clubs uit Hatfield en Zierikzee contacten met elkaar zouden gaan onderhouden
(een afspraak die bij mijn weten nog jaarlijks gestand wordt gedaan!).
Verbroedering
Het bezoek van de groep Zierikzeese jongeren in de zomer van 1954 was erg
goed verlopen en uitstekend bevallen. In december 1954, liet het gemeentebe
stuur van Zierikzee aan Hatfield weten, dat men - mede op basis van de goede
ervaringen van de jongeren - de contacten met Hatfield graag wilde voortzetten
en uitbouwen, hetgeen ook gebeurde. Naarmate de afstand tot de Watersnood
ramp groter werd, kregen de contacten een andere inhoud. Mede geïnspireerd
door de ervaringen met Saint-Hilaire, kwamen de accenten steeds sterker te lig
gen op elkaar leren kennen, van elkaar proberen te leren: verbroederen! Men
had in Zierikzee de smaak te pakken gekregen, want - wederom geïnspireerd
vanuit Saint-Hilaire - stelde men aan Hatfield voor om elke twee weken een arti
kel over elkaar op te nemen in de plaatselijke kranten van Zierikzee en Hatfield.
Dit idee werd in Hatfield enthousiast opgepakt en er werd zelfs een bijeenkomst
met allerlei culturele en maatschappelijke organisaties belegd om hiervoor mede
werking te vragen. Er werd een hele serie artikelen geleverd waarin men pro
beerde een doorsnee te geven van Hatfield en zijn inwoners. Samen met artike
len uit Saint-Hilaire, welke handelden over beroepen die men aldaar uitoefende,
is er in die dagen heel veel informatie over elkaar uitgewisseld. Zo werden de
154
