Dramatische taferelen
In plaats van die dag twee kerkdiensten te leiden, werd Wieb Jelsma getuige van
gruwelijke dingen. Later zou hij daarover in een artikel het volgende schrijven:
'We zagen huizen als kaartenhuisjes instorten. We zagen mensen in doodsnood
van de daken springen... Machteloos zagen we 't leed van andere mensen aan,
we waren volkomen omsingeld door het snel stromende, woeste water.
Op een gegeven moment kwam het dak van een enorme hooischuur, dat
omhoog getild was en losgescheurd van 't huis, regelrecht op ons huis af. Niet
als de reddende ark van Noach, maar als één van de middeleeuwse stormram
men om onze vesting te bebeuken. Goddank maakte dit vaartuig - het bleek later
het dak van boerderij 'Zeemanskist' te zijn - vlak voor het huis een zwenking en
strandde voor de Gereformeerde Kerk. Opa Tieleman zei tegen ons: 't Lijkt wel
de zondvloed'.
Tegenover de gereformeerde Kerk blijkt heel de 'Kikkerbuurt' verdwenen te zijn. Op de achtergrond de
woningen aan de Muyeweg
Aan de achterzijde keek men uit op de 'Kikkerbuurt'. Slechts enkelen hadden op
de valreep - toen het water toch al een halve meter hoog stond - zich te voet het
vege lijf weten te redden op 'De Hoogte'. Velen waren echter achter gebleven.
Met hun inboedel hadden zij zich op zolder verschanst. Tenslotte zocht ieder een
goed heenkomen via het dakraam. Dakpannen werden het water in geworpen,
zodat men zich aan de pannenlatten kon vasthouden. Juist ter hoogte van dit
buurtje was de stroom vanuit een bres in de dijk bij Stevensluis, het hevigst. Alles
wees erop dat de woningen het niet lang zouden kunnen houden. De taferelen
op deze zolders, vlieringen en daken - en elders niet minder - zouden kort daarop
door de meeste bewoners niet meer kunnen worden naverteld. In grote lijnen
14
