Die morgen werd herhaaldelijk door vader en Janna rond gespeurd. Moeder
bleef verder op haar post, omdat dochtertje Cato nog steeds ziek was. Op zeker
moment kwam Janna in tranen terug. Ze had zojuist Leen Tieleman gesproken,
die kort tevoren met de zijnen op het droge was aangekomen. Zij bleek zich vergist
te hebben. Ze had kandidaat Jelsma - gekleed met een dergelijke donkere jas en
zwarte alpino op - aangezien voor meneer De Jonge. Als eerste meldde zij het
verschrikkelijke nieuws. Dit persoonlijk verlies maakte de Ramp dan ook nóg
groter dan deze al was. Enkele uren later moest Leen dat nieuws persoonlijk
bevestigen.
De weggedreven hooischuur van 'Zeemanslust' blokkeert de Provinciale Straatweg voor de
Gereformeerde Kerk
Een wonderlijke adreswisseling
Bijna een halve eeuw na dato, had ik contact met de toenmalige kandidaat,
thans emeritus predikant W.A. Jelsma te Sittard. Behalve enkele verhelderende
toelichtingen op mijn gedétailleerde vragen, vertrouwde hij me nog deze ont
boezeming toe. 'Het is opmerkelijk dat ik de Watersnood heb mogen overleven.
Aanvankelijk zou ik niet eens bij de familie Tieleman, maar in een ander gezin
buiten het dorp, zijn ondergebracht. Op het laatste moment schijnt er een adres
wisseling plaats te hebben gevonden, zodat ik op het dorp het weekend door
bracht. Achteraf gezien is dat mijn redding geweest.
Want die familie in de polder is omgekomen'. Dat was de familie J. Krabbe-
Capelle aan de Stolpweg 4l4a. Johan Krabbe was in die periode scriba van de
Gereformeerde kerkenraad. Zijn echtgenote Cornelia Elisabeth Krabbe-Capelle
was een nicht van mijn vader. Samen met hun 14-jarige zoon Hendrik Marcus
Krabbe, hebben zij de Ramp niet overleefd. De reden waarom kandidaat Jelsma
22
