In de begrijpelijke haast om de kaart snel te produceren zijn wel wat foutjes ge
maakt. In het archief van de VBBB bevinden zich brieven van mensen die daar
op wijzen. Zo zijn de polders Zonnemaire en Nieuw-Bommenede in tegenstelling
tot wat de kaart laat zien droog gebleven. De heer Vriesendorp schrijft dat het
kasteel Moermond wel degelijk, ook met eb, geheel in het water ligt.
In het recent verschenen herdenkingsboek 'Hoogwater, 50 jaar na de watersnood
ramp' zit een goede tweezijdige reproductie van de kaart, die net als in 'De Ramp'
los is bijgevoegd. Helaas wordt er geen toelichting gegeven en niet naar de kaart
verwezen.
Presentatie en ontvangst
Op 20 april 1953 wordt het
boek 'De Ramp' op paleis
Soestdijk door voorzitter
Donner aangeboden aan
H.M. de Koningin. Zij krijgt
de Nederlandse en Engelse
editie en de foto van deze
aanbieding staat in alle
kranten. Tegelijk overhan
digt de heer Donner een
cheque van één miljoen
gulden voor het Nationaal
Rampenfonds.
Hans Redeker heeft met
koningin Juliana het boek
doorgebladerd. Bij een van
de foto's zei de Koningin:
'Het is geen Eikerzee, maar
Eikerzeel'. Hans antwoord
de: 'Nee hoor, het is Eiker
zee'.
In de dagen daarna verschijnen recensies van het boek en die zijn niet onver
deeld gunstig. Allereerst geven we hier de positieve reacties. Het weekblad De
Groene Amsterdammer merkt op dat de tekst aanvullend is op de foto's en dat
het boek 'de eenvoudige trefzekerheid heeft van een illegaal geschrift'. Door de
anonieme medewerkers doet het hele boek 'in zijn soberheid illegaal aan'. De
uitvoering wordt 'wat schriel' genoemd. Elsevier noemt het een bondige samen
vatting en is verbaasd dat het werk geheel anoniem is. Het boek wordt een sugges
tief plaatwerk genoemd.
De neutrale pers zoals de meeste streekkranten roemen de sobere doch keurige
uitvoering. Door de tekst en illustraties krijgt men een treffend beeld van lijden
en verschrikkingen, maar ook van naastenliefde en heldenmoed in de geteisterde
gebieden. In het bijzonder wordt de aanwezigheid en het medeleven van het
vorstenhuis genoemd en ook de hulp van talloze buitenlanders. De meeste kranten
vinden de foto's goed gekozen, in het bijzonder die van kinderen en dieren. Het
boek hoort in de boekenkast van iedere Nederlander. In Zuid-Afrika vindt men
het 'een puik joernalistieke produk'.
Aanbieden eerste exemplaren aan koningin Juliana door
J.H. Donner
49
