't Hebeurde aok vee meer as noe, dat bie 'n kind d'êêne schoere10 nie mee wouw
in dai waire hin kruujen vó ewasse in die krege 'n bulte. Dat wiere verschoppe-
liengen. Dat was niks om te wèreken. 'k E ze wel's zie laope mit een döösje hai-
ren in band. Op die meniere verdiende ze temissen nog wat in aole bitjes èlepe.
De vrouwen konde omdat ze bienai èleken dag nai 't veld moste, d'r eige nie vee
opouwe mit de kinders. Dair vandaine kwaime aol die kinders mit vee luzen in
vlooien, 't Wemelde d'r van. In schole zag je ze heregeld over d'n bank laope. In
deur aol die vuuligheid zag je vee kinders mit klierööien. As ze dan grööt oore
waire dan zag je tussen d'r air aolemaile witte plekken, 't Leeken wel bonte. Noe
waire d'r aok vrouwen, die d'r uusje proper in elder ieuwe in dan aode de kin
ders aok hin fermielje op d'r ööd, ma ze krege overlaopers van d'aore op schole.
Mit de kleeren was 't aok nie vee hedai, ze krege nog a 's kleertjes van de vrou
we van d'ostie, ma vee van die meisjes kwaime zonder broekje nai schoole.
Blööte pootjes è'k ma zelden ezie. In de winter oa êêl de fermielje vee te weing
kleeren an in wier d'r vee kouwe elee. D'r buuk vol ete dat bestong hewoon nie.
Ze hienge mit onger van taifel. Ze zégge wel's "dai hai d'r meer dööd van te vee
eten, dan van te weinig". Ma dai bin aok hrenzen an.
Het Duinweegje te Burgh ten tijde van het verhaal. (Coll. W.P. de Vrieze, Haamstede.)
Wel stienge'r dikkels versteld van dat de kinders d'r nog zó hezond uutzaige, mit
aol d'r luzen, kleskoppen, snotneuzen in onger. Noe was 't aok zó, dat die 't nie
bie konde sloffe, stierve vó da z'n jair oud waire. Ze zouwe dat noe noeme "'n
natuurlijke selectie". De stèrreke bleve leve. Dat wiere hoeie om laiter dóóde-
schote 't ooren in d'êên of andere oorlog. Snotneuzen ao die kinders vee, want
neusdoeken aode ze nie. As d'r tevee in d'r neusgaiten zat. Dat d'r nie in oorde,
dan naime ze d'r neuze tussen duum in wiesvinger, snote effen in 't was in orde!
Noe was aolles vee hoedkaoper dan noe, ma ze betailde vó 'n pair veldschoenen
toch aok 'n riesdailder. Ze liepe sondags nai stad, as ze nieuwe moste Ze hien
ge d'r mee nai de kèrreke ma aok nai 't veld.
107
