"t Aolergemêênste wèrek was 'maoie'. In dien tied was t'r vee weie omdat ze vö land hin mis henoeg aode. Ze behonne zó tegen Aimstiese mart en dan duurde't zó'n weke of drie vó ze d'r deur waire. Ze waire dan stik vö stik 'n pond of zes zevene ofevaole. Ze woue d'r s'aivens 'n met of want die dat nie kon was 'n vint van niks. Ze hienge dan 's ochus om drie ure weg, mit bróód vó 'n êêlen dag in een vuufkans kruke waiter op d'r rik in de zeise moste ze zeker nie verhe- te, want dai most dat hos mee ofemaoid oore. As 't maoien klair was drope ze van de hrêêten of in toch staike d'èrebeiers toe dat d'êêste maoimesiene kwam. Noe ao ze wel'n potje van aol dat maoien. Ze krege vó 'n met te maoien 1.50 laiter 2.—! Ze vertèle d'r aoltied nog van zó'n maoier, die onherust was dat'n 't verslaipe zou in dairom hieng'n dan mit de kruke waiter op z'n rik in 't oekje van 't kammenet stai! De Kerkstraat te Burgh ten tijde van het verhaal. (Coll. W.P. de Vrieze, Haamstede). De kleine snaoken moste aok a vroeg van schole. Ze konne a 'n bitje leze in schrieve. Rekene Rekene ze laiter nog wel's eleerd op d'aivundschole, ma ze moste a vroeg koeienwachte an d'n diek vó 1.— in de weeke in 's ochus in 's aivuns boterammen mit stroofet. Die nog schole hienge konne vó in nai de scho le koeien in de weie brienge in nair uus aile. 'k Mêêne dat ze dair enkel ma bote rammen vó krege. De meisjes hienge as ze 13 - 14 jair waire, diene vó 'n pond of 6 - 8. As de hin ders nog nie verdiene konne, moste se heite- of kieneten aile. Zó èrem as ze waire toch waire d'r vee onder d'èrebeiers die 'n keutje aode. Dat was vó die ménsen ontzettend vee waird, ma ze laige d'r oak krom vó. In de zomer as d'n oest op 't land stieng hienge de kinders raipe. Dat raiphoed wier edosse in as ze dan 'n mud of anderaoleve tèreve in heeste aode in ze kochte nog wat bie de molenair, in ze kookte èlken dag 'n potje èrepeschèlen in 'n bitje kriel in 'n bitje meel d'r bie in dan hroeide 't keutje wel. In de winter waire d'r vee zonder wèrek. 't Was 'n êêle toer om de winter deur te kommen. Noe aode ze ier nog a wat, dat ze Oósteruut" nie aode. 108

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2004 | | pagina 110