wordt. De drumband kwalificeerde zich voor deelname aan dit prestigieuze eve
nement in 1998. toen ook een ticket voor het Nederlands Kampioenschap in de
wacht werd gesleept. En gelukkig kwam in april 2001 het verlossende bericht,
dat de drumband geselecteerd was om daadwerkelijk aan het concours in
Kerkrade mee te doen. Zaterdag 14 juli was het zover. Volgens de PZC van de
maandag daarna was de gouden medaille 'een nieuwe stap in de zegereeks die
Kunst Eer sinds 1998 doormaakt'.
Van hot naar her
In een periode van 175 jaar zijn er natuurlijk nog tal van andere hoogtepunten
(en dieptepunten) te noemen. Behalve de deelname van de drumband aan het
Wereld Muziek Concours, mogen twee andere hoogtepunten niet onvermeld blij
ven. Een daarvan is de opening van het eigen gebouw op 15 oktober 1993. Veel
mensen vonden het ook wel eens tijd worden, dat Kunst en Eer over een eigen
repetitieruimte beschikte. Volgens het verslag in de Zierikzeesche Nieuwsbode
van de daaropvolgende maandag is de nieuwe zaal het wachten waard geweest.
'De gymnastiekzaal aan de Kaersemakerstraat is in enkele maanden tijd veran
derd in een ware muziektempel met een schitterende akoestiek, waar veel pro
fessionele korpsen jaloers op zullen zijn'.
De openingshandeling werd verricht door wethouder Daan van der Wekken,
tevens klarinettist van Kunst en Eer. Hij onthulde een kunstwerk aan de achter
wand van de zaal, gemaakt door twee creatieve leden van de harmonie: Saskia
Eggink en Co Rijn. De superlatieven over de nieuwe zaal waren op de openings
dag niet van de lucht. Van der Wekken sprak van een 'mijlpaal in de geschie
denis' van de vereniging, een 'vorstelijk moment' en een 'kroon op een formi
dabel stuk werk'. Dirigent Gerard Jordans, bekeek het een dag later tijdens een
druk bezochte open dag van de muzikale kant. 'Dit is fantastisch. Als de muzika
le kwaliteiten evenredig worden aan dit gebouw dan zitten we goed'. Maar één
nadeel zag hij wel aan het nieuwe onderkomen: 'De zaal klinkt zo goed, dat het
elders altijd slechter is'.
De eigen zaal, met de naam 'De Harmonie', betekende een eind aan een zwerf
tocht die 163 jaar had geduurd. In de beginperiode repeteerde Kunst en Eer in
de Grote Kerk totdat een brand in 1832 dat onmogelijk maakte. Daarna volg
den de Sociëteit Sint Sebastiaan aan het Lange Pad, de Concertzaal, de Sociëteit
van Verwer in de Poststraat, weer de Concertzaal, een gymnastieklokaal van een
van de lagere scholen, een lokaal bij een van de leden en daarna weer cafés en
gymnastieklokalen, zoals dat van de openbare ULO aan het Kerkplein, de lage
re school aan de Nieuwe Boogerdstraat, de rijks-HBS en latere RSG Professor
Zeeman aan de Manhuisstraat en de Christelijke Scholengemeenschap aan de De
Huybertstraat.
Dat de zwerftocht in 1993 beëindigd kon worden, was vooral te danken aan het
gemeentebestuur van Zierikzee. Dat stelde 150.000 gulden beschikbaar voor de
aankoop van de gymnastiekzaal. 'En da's nie niks', verklaarde voorzitter Asma.
De rest van het benodigde geld, voor de aanpassing van het gebouw, werd bij
eengebracht door sponsors en door het houden van verschillende (muzikale)
acties. En zoals altijd hebben ook veel leden de handen uit de mouwen gesto
ken om de kosten te drukken.
Met een van de genoemde repetitieruimten heeft Kunst en Eer jarenlang een
speciale band gehad. Dat is de Concertzaal in Zierikzee. Vanaf 1856 werd deze
64
