de reservering van een zelfde bedrag voor het bouwfonds resteerde nog een
winst van ruim 10.000 gulden over 1935, bijna het bedrag voor de aankoop. De
Zierikzeese bank leek weinig last te hebben van de economische crisis. In het
aangekochte pand werd van boven tot beneden centrale verwarming aangelegd.
Er kwamen nieuwe meubels, elektrische lampen en drie elektrische klokken en
overal visgraatparket met tapijten. Poldermans, de boekhouder, moest bijdragen
in de kosten van de lopers die in het hele huis werden gelegd, omdat hij er ten
slotte ook ging wonen. Daarnaast moesten er nog andere voorzieningen getroffen
worden, zoals de bouw van een nieuwe kluis, waarvoor een nieuwe deur nodig
was. De heer G. Poldermans maakte het ontwerp voor de verbouwing en hield
toezicht tijdens de werkzaamheden. Het pand aan de Meelstraat wilde men bij
inschrijving verkopen. Eigenlijk vreemd want kort daarna, begin 1937, besloot
men het roer ten aanzien van de beleggingspolitiek om te gooien en vooral te gaan
investeren in onroerend goed en hypotheken. De Nederlandse en Nederlands-
Indische staatspapieren waren niet langer interessant gezien de lage rente
opbrengst van 4 procent. Men werd toch voorzichtiger. Voor het eerst besloot men
de goederen die met hypotheek werden bezwaard te laten taxeren. Bovendien
besloot men om over inlagen van boven de 4000 gulden geen rente meer te ver
goeden. Tenminste wanneer dit bedrag werd bereikt na 1 februari 1937. Directe
aanleiding tot dit besluit was een bod in januari van de waterleidingmaatschappij
om 53.000 gulden in te leggen. Dit geld werd geweigerd. Commissaris mr. C.J.B.
du Croolm wilde zelfs aan geen enkel tegoed van boven de 4000 gulden rente
geven, maar dat vonden anderen te ver gaan.
De overheid werd ook voorzichtiger, zoals bleek toen Gedeputeerde Staten van
Zeeland een lening van de gemeente Zierikzee bij de Nutsspaarbank tegen 4,5
procent afkeurde. De gemeente vroeg daarop een lening tegen 4 procent met een
aflossingstermijn van 25 jaar, maar dat werd geweigerd. 4,5 Procent was en bleef
de minimumrente ook toen de polder De Vier Bannen van Duiveland dreigde
haar schulden af te lossen als de rente niet verlaagd werd. Maar de bank kon dit
niet lang volhouden. In de zomer van 1937 had men al een kleine hypotheek
genomen tegen 4 procent en uiteindelijk besloot men de gemeente Zierikzee het
forse bedrag van 250.000 gulden te lenen voor de aanleg van een waterleiding
tegen een rente van 3,75 procent met een looptijd van veertig jaar. Voor deze zo
genaamde annuïteitlening moest de bank zelf geld bijlenen en stukken verkopen.
Ook op leningen van de steden Rotterdam en Amsterdam werd fors ingeschreven.
Tegelijkertijd ging men over tot executie van hypotheken. De bank liet af en toe
ook haar sociale gezicht zien. De subsidie voor de ambachtsschool werd ver
hoogd en op voorstel van commissaris dr. U. Schults werd zelfs een studiebeurs
van 1000 gulden ter beschikking gesteld voor studenten die uitstekende cijfers
haalden bij het HBS-eindexamen, maar waarvan de ouders niet bij machte waren
een verdere studie te bekostigen. L.C. Peute was de eerste gelukkige.105 De hoogte
van zo'n beursbedrag van 1000 gulden intrigeert wanneer men bedenkt dat voor
het bankgebouw aan de Meelstraat niet meer geboden was dan 1505 gulden. Een
bod dat de commissarissen overigens naast zich neerlegden.100
104. Du Croo (1899-1966) was op dat moment advocaat en procureur in Zierikzee, en kantonrechter-plaatsvervanger.
Hij zat vanaf 1932 in de gemeenteraad voor de Liberale Staatspartij en werd in 1939 wethouder tot 1956.
105. De gemeenschappelijke accountantsdienst zou later een vraagteken zetten bij deze toekenning. Men vroeg zich
af of dit volgens de statuten wel mogelijk was. De bank besloot zich van deze opmerking niets aan te trekken.
106. Later was er sprake van om het gebouw te verkopen aan de padvindsters, die geïnteresseerd waren in het
gebruik van de tuin. De bank wilde hen daarvoor een hypotheek verstrekken. Het is onduidelijk of dit is
doorgegaan.
98
