Spaarbanken versus Handelsbanken 1960-1967
Concurreren met een modern uiterlijk
Propaganda en ook een moderner uitstraling waren noodzakelijk om het terug
lopend aantal klanten een halt toe te roepen. Na een opmerkelijke stijging vanaf
begin 1955, volgde er medio 1959 een plotselinge terugslag. Nieuwe cliënten
waren onder meer binnen gehaald via de automatische overboeking van de
AOW-pensioenen. Maar sinds enige tijd kwamen er geen nieuwe meer bij en vielen
er vooral door overlijden alleen maar af. De campagne om het weduwepensioen
via de bank te laten uitbetalen, had nog geen succes.128 Hetzelfde gold voor het
'babysparen', terwijl ook het jeugdsparen via de Zilvervlootactie niet denderend
liep. Was er een verzadigingspunt bereikt op het eiland, of moest men toch weer
gaan praten met de Christelijke School? Misschien was het zinvol om eens te
adverteren via het bioscoopdoek.
Commissaris Van der Straaten meende dat men de nieuwe klanten in elk geval
niet langer in het oude gebouw kon ontvangen. Het was tijd voor een verbouwing
en modernisering van de bank. Vooral de ingang moest veranderd worden.
Volgens Van der Straaten en M. Doeleman waren de schoolspaardertjes bang om
de grote, zware deur te openen. Kinderen moesten zo binnen kunnen lopen. De
wachtkamer was ook heel ongezellig en in de hal wensten ze glazen wanden,
zodat de wachtenden konden zien 'wat en dat er wat gebeurt op 't kantoor'. Heering
toonde zich een principieel voorstander van het handhaven van de oude gevel
van het bankgebouw. Iedereen was het met hem eens. Doeleman. die er foto's
van had gemaakt, beval onmiddellijk een architect aan en kwam vervolgens met
een enthousiast verhaal over een rijdend bijkantoor. Vooral het propagandistische
effect sprak hem aan. Men had hier volgens hem goede ervaringen mee opgedaan
in Amersfoort. Doeleman was binnen de raad van commissarissen steeds degene
die kwam met nieuwe ideeën of praktische verbeteringen, waarvan hij de uitvoe
ring liefst zelf ter hand nam. Het waren vaak zaken, zoals de aanschaf van een
128. De AW was op dat moment nog geen wet.
Commissaris M. Doeleman, directeur van
Koninklijke Zeelandia, de internationaal
opererende fabriek voor bakkerijgrondstoffen
was een drijvende kracht in het bestuur van
de bankSteeds alert om zakelijke vernieu
wingen door te voeren, maar ook zeer
betrokken bij het behoud van bet historisch
erfgoed van de stad.
123
