omdat de mannen tijdens de openingstijden werkten. De invoering van de salaris
rekening betekende wel dat men bij de bank nog scherper moest letten op de
regels van privacy. Tenslotte konden de bankemployees nu exact zien wat ieder
een verdiende. Dit gegeven speelde soms een rol bij sollicitaties, zoals bij Hans
van Urk. Zijn vader werkte bij Zeelandia, maar de commissarissen gaven uiteindelijk
hun fiat en in de praktijk heeft het nooit tot problemen geleid. Horen, zien en
zwijgen was en is het devies dat iedereen scherp krijgt ingeprent die bij de bank
komt werken, aldus A.J. Deurloo, die zelf eind 1968 bij de bank solliciteerde.
Het toenemende bankbezoek maakte het volgens Doeleman en Vos gewenst het
spreekkamertje wat vriendelijker in te richten, bijvoorbeeld door het aanbrengen
van een glazen ruit in de deur. Vos herinnert zich zelfs twee hokjes waarin de klanten
tot dan toe ontvangen werden, met lichtjes boven de deur om aan te geven of het
betreffende hokje al dan niet bezet was. Hij pleitte in elk geval voor meer personeel
aan de balie om de klanten zo snel mogelijk te helpen. Men moest immers toch al
langer op zijn geld wachten vanwege de girale betaling. Hiervoor was ook meer
kasgeld nodig clan voorheen. Voor 1967 had men gemiddeld 15.000 tot 20.000 gulden
in kas. Wilde de klant een bedrag opnemen van boven de 500 gulden dan moest hij
dat een week van tevoren melden. Na de introductie van de salarisrekening werd
de aangehouden kasreserve verhoogd tot 100.000 gulden. Kreeg men om wat voor
reden ook meer in kas, dan werd dit, om het risico te spreiden, in bewaring gegeven
bij de AMRO Bank aan de overkant. Natuurlijk was men verzekerd voor calamiteiten.
Het geldtransport vond (en vindt) altijd plaats door twee personen op ongeregelde
tijden. Gelukkig maakte de Nutsspaarbank nooit een calamiteit mee. Er heeft ooit
één bankoverval plaatsgevonden op Schouwen-Duiveland, maar de daders werden
al gepakt vóór de Zeelandbrug. Vos herinnert zich hoe hij eens een onbekende auto
regelmatig zag posten bij zijn bank. Zijn vrouw kon dat vanuit het woonhuis heel goed
waarnemen, want ze woonden tenslotte boven de bank. Hij noteerde het nummer
bord en toen er enige tijd later een bankoverval werd gepleegd in Terneuzen, gaf hij
dat nummer door aan de politie. De daders waren vervolgens snel gepakt. Op
Schouwen-Duiveland was een bankoverval bijna onmogelijk, omdat men nooit
ongezien het eiland kon afkomen en de lange toegangswegen gemakkelijk zijn af te
sluiten. Toch maakte een reeks bankovervallen in het land ook de eilanders wat
voorzichtiger. In 1970 abonneerde men zich op een alarmsysteem van de PTT, dat
twee partners met elkaar verbond via een stil alarm. De Nutspartner werd de
Coöperatieve Raiffeisenbank in Zierikzee.
Eind 1967 had de bank door de nieuwe ontwikkelingen ook haar uiterlijk lichtjes
moeten aanpassen. In november van dat jaar werd na enig aarzelen het bordje met
de tekst Change op de gevel bevestigd. Volgens Vos waren de meeste commissaris
sen, ondanks Doelemans pleidooien, nog altijd sceptisch over de vreemde valuta-
handel. In hun hart geloofden ze niet dat er iets mee te verdienen viel. Maar Vos
riposteerde dat dan wel zou blijken uit de jaarrekening en die zou hen inderdaad
overtuigen.157 Volgens Vos had de Nutsspaarbank bij het aantrekken van buitenlandse
klanten, vooral onder Duitsers en Oostenrijkers, een onverwacht voordeel op de
concurrentie. Het logo van de bank met de 'S' leek sterk op het logo van de Duitse
Sparkasse. Misschien mede daarom besloot men het bankgebouw ook 's avonds te
verlichten. De plaatselijke VW zag ook graag een verlichting van de buitengevel,
voor commissaris Doeleman opnieuw aanleiding om te pleiten voor een nachtkluis.
De vraagprijs van de firma Lips van 10.000 gulden schrok zijn collega's echter af.
157. Maar pas vanaf 1971 zou er echt aan verdiend gaan worden, toen de omzet substantieel ging stijgen.
147
