Rotterdam, had eerder bussen geleverd aan de Spaarbank Rotterdam. De motor was
van Opel-Blitz.
Kaashoek: 'Het eerste anderhalf jaar reed ik ook nog op Overflakkee voor de
Nutsspaarbank in Middelharnis. Ik kwam elke dag op hetzelfde uur in dezelfde
plaats, maar volgde uit veiligheidsoverwegingen nooit dezelfde route. De tijden
waarop de bus in een dorp of bij een halte stopte, stonden aangegeven op een
folder die steeds verspreid werd. Een keer was mij gezegd dat ik gevolgd werd.
Een politieagent ging in de bus op de grond liggen, maar er gebeurde niets. Een
andere keer werd ik tussen Renesse en Scharendijke achterna gereden door een
auto met Duits kenteken. De man bleef me volgen en ik besloot mijn sanitaire stop
bij Noordwelle over te slaan en door te rijden naar de eerstvolgende halteplaats.
Daar aangekomen stopte de auto naast me, de chauffeur stapte uit tikte op het
raampje en vroeg "Können Sie wechseln?" De bus was niet beveiligd. Er zat gewoon
glas in. Ik had geen wapen, zoals een knuppel of iets dergelijks, al dacht ik er in
het begin wel aan om zoiets te kopen.'
In de bank zelf was de kas op het eerste gezicht niet veel beter beveiligd. Marga
Timmerman herinnert zich dat het benodigde geld in twee bakken in haar bureau
stond. Sommige klanten vonden dat wel gevaarlijk, maar ze antwoordde dan 'Voor
jullie is dat veel veiliger, want nu pakken ze ons'.
Kaashoek:'De eerste jaren was het maximum bedrag dat mensen konden opnemen
200 gulden. Klanten van een andere bank hoefden zich toen alleen te legitimeren.
Later werd dit bedrag verhoogd tot 500 gulden, maar toen had ik inmiddels een
mobilofoon, zodat ik kon bellen voor een fiat. Vóór de mobilofoon had ik kort
een zogenaamde traxis-installatie. Die stoorde nogal en bovendien kreeg ik regel
matig scheepsberichten door, waar ik niets van begreep. Eén keer kreeg ik geen
fiat. De betreffende persoon weigerde daarop de cabine te verlaten en toen moest
er zelfs de Haamsteedse politie aan te pas komen om de man te verwijderen. Ten
aanzien van de eigen klanten ging alles te goeder trouw. Zij hoefden zich niet te
legitimeren want ik kende de meestal oudere klanten van naam of gezicht. In de
zomer, dat wil zeggen de periode van mei tot eind augustus, vormden toeristen
80 procent van de klandizie. Zij moesten zowel hun bankpasje laten zien als een
legitimatiebewijs. In de zomer gebeurde het ook dat toeristen vroegen om de
week daarop bijvoorbeeld een paar duizend gulden extra mee te nemen, want
dan moest de staanplaats op de camping betaald worden. Het totaalbedrag dat ik
De eerste bankbus was een
Opel met veel - gewoon - glas
aan de zijkanten en zonder airco.
153
