niemand boven me hebben. Als vrouw gaf ik mezelf echter weinig kans. De functie
was een eindfunctie en in de bankwereld is het geen usance dat vrouwen op zo'n
functie geplaatst worden. Vrouwen kunnen tenslotte niet met geld omgaan en dan
dreigt er nog de gezinssituatie. Eerst investeer je veel in een vrouw en dan zijn ze
ineens pats weg omdat ze in verwachting raken. Ik kreeg overigens inderdaad een
kind tijdens mijn directeurschap, maar ik heb bijna tot het einde toe doorgewerkt.'
F.Iv.Vos die per 1 november 1992 zijn functie neerlegde, zou officieel afscheid
nemen op 22 oktober in restaurant Mondragon waar ooit zijn carrière tijdens een
etentje met M. Doeleman, de toenmalige voorzitter van de raad van commissarissen,
begonnen was. Voorzitter Scherjon memoreerde tijdens Vos' laatste vergadering
met de raad van commissarissen zijn grote verdiensten voor de bank. Fré Vos zelf
herinnerde aan de grote veranderingen binnen het bankbedrijf gedurende zijn
vijfentwintigjarig directeursschap. De overgang van 'handwerk naar computers,
van chartaal naar plastic geld. Van een bank met een enkele medewerker naar een
bedrijf met twaalf medewerkers.' Desondanks kende hij nog bijna elke klant per
soonlijk.
In de lokale en provinciale pers werd veel aandacht besteed aan het afscheid van
Vos. Vooral zijn vele maatschappelijke functies en activiteiten werden in het licht
gesteld, zoals zijn inzet voor woningbouwvereniging Beter Wonen, waarvan hij
voorzitter was en nog veel meer. Een maatschappelijke betrokkenheid waaraan hij
in het bijzonder de hoge koninklijke onderscheiding dankte van Ridder in de Orde
van Oranje Nassau.
F.K.Vos ontving bij gelegenheid van zijn
afscheid als directeur van de bank en
vanwege zijn vele maatschappelijke
verdienstende hoge kon inklijke onder
scheiding Ridder in de Orde van Oranje
Nassau. Op de foto wordt hij gefeliciteerd
door mededirecteur A.J. Deurloo.
174
