rente van 5 procent voor een periode van twee maanden. Kennelijk koos men
voor zekerheid. Najaar 1932 buitelden de aanvragen om pacht- en hypotheekver
lagingen over elkaar heen. Vinke, de hiervoor genoemde pachter in Zeeuws-
Vlaanderen, kreeg zelfs een korting van 50 procent op zijn pachtsom en zijn
hypotheekrente werd verlaagd tot 4,25 procent.
Februari 1933 riep de nieuwe voorzitter ir. H.D.J. Swaters (Van der Weyde was
kort daarvoor overleden) de commissarissen voor een spoedvergadering bijeen.
De gemeente Zierikzee was teruggekomen op de financiële toezegging van de
bank voor het badhuis. Er was nu maar 3500 gulden nodig voor het goede doel
en hij stelde voor dit tegen de lage rente van 2,6 procent aan de gemeente te
lenen. De thesaurier verklaarde zich mordicus tegen het plan. Het badhuis in Den
Briel was ook niets geworden. Men kon zich nog beter in de Oosterschelde was
sen. Daar kwam bij dat hij geen geld had, ook al omdat de gemeente Zierikzee
meer opgenomen had dan afgesproken. De thesaurier bleek alleen te staan in zijn
verzet en toen de president aandrong of hij echt geen klein gaatje in de begroting
kon vinden, ging de schatkistbewaarder met 'bezwaard gemoed' akkoord. Een
beetje gelijk had de thesaurier wel want het aantal hypotheeknemers dat 0111 uit
stel van betaling vroeg of om verlaging van de rente nam steeds sneller toe.
Regelmatig werden schuldenaren in uiterste termijn gesommeerd hun achterstalli
ge rentes persoonlijk op kantoor te komen voldoen, maar bijna even vaak kwam
men niet opdagen. Het gevolg was dat men 'moest' overgaan tot executie van de
gehypothecairde bezittingen. Anderen wisten erger te voorkomen na bemiddeling
door de 'Crisispachtkamer' van het kantongerecht in Vet neuzen. Ondanks de eco
nomische malaise maakte de bank over 1932 nog een winst van 18.690 gulden die
grotendeels werd gemaskeerd door allerlei afschrijvingen en reserveringen voor
onder meer nieuwbouw van de bank.
Het departement Brouwershaven kwam met het verrassende initiatief ondanks of
juist vanwege de economische crisis (opnieuw) een eigen bankfiliaal op te rich
ten. Ook anderen wilden letterlijk de vleugels uitslaan, want in de zomer van 1933
kwam er een brief binnen van het dagelijks bestuur van de 'Vereeniging ter bevor
dering van het luchtverkeer van- en naar Schouwen-Duiveland' waarin een jaar
lijkse subsidie van 100 gulden werd gevraagd. Beide verzoeken werden aange
houden. biet Nutsdepartement in Brouwershaven bezat onroerend goed en de
Zierikzeese spaarbank besloot begin 1934 hierop een hypotheek te nemen van
500 gulden, zodat een bescheiden filiaal kon worden opgestart. Zierikzee zou de
spaarbusjes schenken en via advertenties in de Zierikzeesche Nieuwsbode reclame
maken voor het filiaal. Er moest een lokale agent komen voor de bank en aan
gemeentesecretaris Vermeulen van Brouwershaven werd een geldkistje ter be
schikking gesteld, kennelijk met de bedoeling dat hij zou gaan functioneren als
plaatselijk thesaurier of boekhouder. De Zierikzeese thesaurier maakte hier
achteraf bezwaar tegen. De gemeentesecretaris mocht volgens hem nooit de
bevoegdheid krijgen boekjes af te tekenen, wel kon hij een kwitantie afgeven. De
boekjes moesten één keer per week opgestuurd worden naar Zierikzee, waar ook
de rentebijschrijvingen plaatsvonden. De rente wilde men overigens met ingang
van 1 januari 1935 weer verlagen tot 3 procent, ondanks het feit dat men over
1933 opnieuw een winst had gemaakt van ruim 16.000 gulden.100 Tegelijkertijd
was men niet krenterig met subsidies. De Nutsbibliotheek kreeg verschillende
100. De bank had klaarblijkelijk weinig last van de in 1933 opnieuw scherp gedaalde aandelenkoersen in
Amerika tengevolge van het verlaten van de gouden standaard. Kennelijk had men voor de ooit met winst
verkochte Amerikaanse aandelen geen nieuwe uit datzelfde land teruggekocht.
94
