vraag is of zo'n offer wel gevraagd kan worden. Het is het laatste wat Zierikzee kan offeren. Het is de amputatie van het laatste lid, dat Zierikzee verliest, waar door het gedoemd is geheel afstand te doen van haar aansluiting aan een roem rijk verleden, hare geschiedenis als stad af te sluiten om haar bestaan voort te sleepen als eenvoudig landbouwdorp. Het Gravensteen, het stadhuis en de Sint Lievensmonstertoren zullen daar nog eenzamer en verlatener dan ooit staan, nog schrillere tegenstellingen zijn met de stille straatjes van een gestorven morsdo de stad. Zierikzee ville morte! De rechtbank was hier niet een dood, willekeu rig instituut, ze was hier een levende traditie, ze zat hier vast aan 't verleden met een onafgebroken draad, evenals het Huis van Bewaring dat, eenig in het gehele land, als gevangenis is gesticht en gebouwd en onafgebroken drie eeuwen lang als gevangenis is gebruikt.12 Evenals dat oude 's Gravensteen wortelde ook de Rechtbank in het grijs verleden, in het eeuwenoude college van Schepenen, dat in 1811 werd omgegoten in een "rechtbank van eersten aanleg" en later den naam kreeg van Arrondissements- Op het moment clat de arrondis- semenstrechthank werd opge heven, verloor het Gravensteen zijn bestemming als gevangenis. Fotocollectie GASD. 35

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2006 | | pagina 37