terugroepen dezen geachten magistraat, die met zoveel lust en opgewektheid
en toch met grooten ernst en met een zeer hooge opvatting van zijn rechterlijk
ambt zijn taak hier heeft volbracht. Aan veel kennis van zaken paarde hij een
ruimen, onbevangen en practischen blik en vooral een groot gevoel voor billijk
heid en rechtvaardigheid. Steeds was zijn volle aandacht gericht op de kern dei-
zaak die aan zijn oordeel was onderworpen, alle middelen die ten doel hadden
de aandacht hiervan af te leiden, waren hem een gruwel. En hoe vaak heeft hij
niet door tactvol en verstandig optreden de strijdenden tot elkaar weten te bren
gen en een bevredigende oplossing weten te vinden. Daarbij was hij een zeer
humaan rechter, die gaarne het goede in den mensch zag, al was het onder veel
onedels verborgen. Ja, Triezenberg was een eenvoudig, door en door eer
lijk man, een warm voelend mensch, die gaarne de behulpzame hand bood, die
voor ieder een vriendelijk woord had en op wie men steeds kon rekenen. Het
lijkt reeds lang geleden dat hij hier de rechtszittingen leidde, maar deze voortref-
felijken man vergeten wij niet. Zijn beeld nog een maal naar voren brengen was
een droevige, maar toch aangename plicht. Dit mogen wij van hem getuigen: hij
was een nobel mensch, een goed president".
De teraardebestelling
Woensdag 23 december vond de begrafenis plaats op de Tweede Algemene
Begraafplaats te Utrecht. Een lange stoet belangstellenden volgde de baar.
Natuurlijk zijn gezin, maar ook bijna al zijn collega's en vele relaties vanuit zijn
vrijwilligerswerk. Broers en zuster worden niet genoemd in de verslagen. De
stoet verzamelde zich in het koepelgebouw op de begraafplaats, waar op ver
zoek van Triezenberg slechts een spreker het woord voerde. Ook hier was dit
zijn collega mr. Havelaar. Hij prees de grote kwaliteiten van de overledene, die
zich als vreemde in Utrecht in korte tijd populair heeft weten te maken. "Veel
heeft men aan hem verloren. Voor de zijnen is zijn heengaan echter wel een zeer
groot verlies. Triezenberg, brave en rechtschapen vriend, trouwe collega, gij hebt
uw strijd thans volstreden, gij zijt bewust in gegaan, rust in vrede." Nadien dank
te zoon Tonij voor de goede woorden en de aanwezigheid van zovelen. De kist,
waarop twee boeketten lelies lagen, werd in de groeve neergelaten.
Omgang met kunstenaars
Tot nu toe werden veel facetten uit Triezenbergs leven belicht. Over het feit dat
hij schilderde is echter nog niets geschreven. Enkele vragen die zich aandie
nen zijn: was hij een natuurtalent of heeft hij ooit schilderles gehad? Kwamen er
meer artistiek begaafde mensen voor in de familie? Het enige wat over dit laat
ste bekend is, is het feit dat zijn broer Eisse pianoleraar was.16 Alle pogingen
ten spijt, heb ik geen enkele andere kunstschilder in de familie kunnen vinden.
Het is mogelijk dat hij zich al jong bezighield met de schilderkunst. Van enkele
jaren in Groningen zijn zijn bezigheden onbekend, mogelijk heeft hij toen lessen
gevolgd.17 In later tijden is het duidelijk dat Triezenberg omgang had met kun
stenaars. In 1920 kwam de bekende schilder Waalko Jans Dingemans, een vriend
van Triezenberg, op bezoek op Schouwen-Duivelancl. Waarschijnlijk kenden de
mannen elkaar al lang. Mogelijk ontmoetten ze elkaar op de Groningse HBS of
de Kunstacademie 'Minerva'.18 Een andere mogelijkheid is, dat ze elkaar ken
den uit de tijd dat Dingemans belastinginspecteur en lid van de gemeenteraad
in Gorinchem was en Triezenberg rechter in Tiel. Beide mannen waren lid van
39
