bezetter het Leger had ontbonden en het vermogen verbeurd. Ook was een
gevolmachtigd beheerder aangesteld over de bezittingen.
Er restte de beide officieren eigenlijk niets anders dan het korps te verlaten en
ander werk te zoeken. Toch hebben ze dat niet gedaan. In afwachting van verdere
berichten bleven ze op hun post ondanks het feit dat er onzekerheid was over hun
toekomst. De plaatselijke soldaten schoten te hulp en nodigden hun officieren uit
om bij hen te eten.
Intussen was er intensief overleg tussen enkele stafofficieren in Amsterdam en
de gevolmachtigd beheerder op welke wijze de kerkelijke activiteiten voortgang
konden vinden. Zij kregen toestemming een kerkgenootschap te beginnen
waarin de voormalige korpsen werden samengebracht: de Nederlandsche
Geloofsgemeenschap Het Leger des Heils. Nadat de korpsofficieren van Zierikzee
het officiële bericht hadden ontvangen, konden de doordeweekse activiteiten
vanaf 4 mei in de Poststraat weer worden hervat met als beperking dat het uniform
verboden was en geen legertermen mochten worden gebruikt. Het collecteren
en colporteren met de Strijdkreet was echter verleden tijd. Bovendien werd de
padvinderij ontbonden. De leidster van deze padvindersgroep sympathiseerde
met de bezetter. Omdat de groep nu ontbonden was, besloot ze daarom leidster
te worden van de Nationale Jeugdstorm. De meeste leden van de Legerpadvinderij
volgden haar.
Volgens het predikbeurtenoverzicht werd op zondag 8 juni 1941 de eerste
samenkomst van de Geloofsgemeenschap gehouden in de zaal aan de Poststraat.
Adj. Ras werd toen genoemd mej. Ras. Eind september 1941 moest men de zaal
aan de Poststraat opnieuw verlaten.
Vanaf 28 september werden de samenkomsten gehouden in de Lutherse Kerk in
het Gat van West Noordwesten. Wanneer de Lutherse gemeente op zondagmorgen
dienst had, werd uitgeweken naar de zaal van het Christelijk Jongelieden Verbond
in het Visslop. De samenkomsten stonden voor de overgrote meerderheid onder
leiding van mej. Ras. Een enkele keer had mej.Torenbeek de leiding.
Op 20 december 1942 kwam het Legergebouw weer beschikbaar en keerde het
korps terug op de vertrouwde plek. De diensten op 25, 26 en 27 december stonden
onder leiding van mej. Ras. Tot aan de evacuatie in 1944 bleef men in het eigen
gebouw. Vanaf 5 december 1943 staan de samenkomsten onder leiding van de
dames Berendsen en Akkerman.
Inmiddels had de Geloofsgemeenschap de beschikking over een eigen blad: Het
MeededelingenbladDit predikbeurtenblad vermeldde dat de samenkomsten
druk bezocht werden, vanaf het moment dat het korps in de Poststraat terug
was. Broeder P. Bakker, de korpssergeant-majoor schreef dat de vroegdienst van
kerstfeest 1943 meer dan negenhonderd bezoekers telde!6
De eerste jaren van de bezetting probeerde de bezetter Nederland te reorganiseren
naar nationaal-socialistische principes. Daarbij werd het niet-joodse deel van het
Nederlandse volk ontzien. Maar toen gaandeweg de oorlog voor de Duitsers
ongunstiger verliep, verzwaarden zij het regime. Dit had ook gevolgen voor de
bevolking van Zierikzee. Na het wegvoeren van joodse burgers, werden na verloop
van tijd ook mannen opgepakt en verplicht tewerkgesteld. Het dieptepunt voor
korps Zierikzee ontstond ongetwijfeld toen op 17 februari 1944 per proclamatie
bekend werd gemaakt dat de bezetter Schouwen-Duiveland tot niemandsland had
verklaard. Iedereen moest voor 5 maart de stad hebben verlaten. De officieren
en soldaten volgden de order op. Waarheen de officieren en soldaten werden
106
