Ook de verschillen bij het gebruik van dialectische vormen van persoonlijke
voornaamwoorden in de subjectvorm meervoud tussen oud en jong zijn signifi
cant. De verhouding in percentages van het gebruik van oud en jong is 90 53.
Zoals ik al schreef, neemt het gebruik van dialectische varianten van persoonlij
ke voornaamwoorden weliswaar substantieel af, maar nog steeds gebruikt meer
dan de helft van de jongeren dialectische vormen van het persoonlijk voornaam
woord meervoud. En ook Endrik past prima in de uitkomsten van het onder
zoek.
Het volgende 'stikje' van onze volksschrijver Endrik heeft een politieke lading.
De inwoners van Nieuw-Haamstede vinden dat de gemeente zich te weinig
gelegen laat liggen aan het onderhoud van de openbare groenvoorzieningen.
Het probleem is echter dat de inwoners van Nieuw Haamstede nogal verschil
lend denken over de aankleding van de groenvoorziening in hun wrijk. Niet de
gemeente is in dit geval kortzichtig, maar de bevolking van Nieuw- Haamstede.
Groen
't Is a wï 'n stuitje elee, ma wet'ouwer Renden most op komme ctraeve, want
ze waere in Nieuw-Aemstie boos. Ze zaalf de goskant bie ulder uus mit toe-
stemmieng van de gemêênte Westerschouwen jaeren lank bie-g'ouwe in noe wil
Schouwen-Duveland 't waark overneme. Je zou dienke: de gemêênte za êêl blie
weze as de burhers d'anden uut de mouwen steke in waark gae doe, wat of de
maansen van de groenofdêêlieng eihenlijk zouwe motte doe, ma dat is toch nie
zó.
Ik bin nie bie die verhaederienge geweest. D'r waere maansen nae ofloap nog
kwaejer as êêst. Jao, m'n wete onderjand wè, dat wet'ouwer Renden nóóit 'n
êêste pries za kriehe as 't gaet 0111 tactiese uutspraeken, ma ik dienke toch dat 'n
deze keer glieke eit as 'n nie zóma wat toezeit. Ie mot besture, weet je, in dan ka
je nie aoltied iedrendêên tevree stelle. Dat is ok op deze verhaederienge geble-
ke. D'n êênen wil gin boamen neffen z'n uus in d n aoren zou d'r noe juust
êêne wille plante. Ik g'loave dat de maansen in Nieuw-Aemstie 't nie over aoles
sêêns bin. In dan stae je nie zó staark, netuurlijk.
Ik 'óóre wè 's meer geluden as de gemêênte in 't groen gewaarkt eit. Vó d'n
êênen gaet 'r tevee groen uut, 'n twidden zeit dat 'r nog wè vee meer uut gekun-
ne ao. Ma snoeie mot. Jaeren elee kwam Leen "Snoei" wè 's zóma 't 'of bie mien
inloape. Ie keek 's rond z'n ene, aelde 'n snoeimes in Endrik mocht 't oprume.
Ik kon Leen nie bie'ouwe. In korten tied ao'k vee bossen in 't of te laahen. In ik
docht wè 's: d'r gae vees te vee of. Ma dat snoeien was juust êêl goed. Ie wou
d'r nóóit vó betaeld kriehe, dust dan dee de vrouwe ma 'n appeltaerte bakke in
dae waere ze dan êêl blie mee. Ik dienke eihenlijk, dat de gemêênte van Leen
'n goed ciefer zou kriehe as 'n 't eiland nog 's kon zie. Want ik vinde, dat 't aols-
ma groener in móóier 'ooit. Dust de maansen in Nieuw-Aemstie die dat d'r eihe
groen in gêêl aarhere motte toch ma 's varder kieke dan ulder eihe padje.
Constructie met hebben te infinitief
Op deze plaats wil ik de door Endrik gebruikte vetgedrukte constructie ao'k vee
bossen in 't of te laahen aan enige nadere taalkundige beschouwingen onder
werpen. Bij het genoemde dialectonderzoek is mij gebleken dat het Zeeuws
dialect en dan speciaal dat van Schouwen-Duiveland weinig syntactische afwij-
140
