Slachtmaend November wier vroeher ok wè slachtmaend enoemd. De maansen in de durpen oade dikkels 'n vaarke, dat 'r in die maend an most g'loave. Op 't durpsplein onder de boamen was 'n "brandplekke". 't Vaerke dat geslacht most 'ore wier op 'n platte waegen dae nae toe ebrocht in de slachter dee d' aeren d'r ofbrande. Misschien kon 'n dan maklijker de knoapjes op d'n buuk opemaeke. De kinders wiste de slachter, as 't waerk edae was, wè te vinden vö 'n stikje zweerde. Mien vrouwe kan d'r nog over vertaale of dat 't zó lekker was as 'n taertje. Ik wete d'r nog van, dat mien moeder in d'n oorlog nae de femielje op't platteland gieng om 't aalpen bie de slacht. Ze kwam dan nae de stad trug mit 'n tasse vol lek kere diengen in wulder stienge bie de panne te gielen as t'r woste gebakke wier. Je kreeg in die tied netuurlijk nie zó vee t'eten. In m'n erinnerieng is t'r nóóit mi zö-ies lekkers eweest! In d'n oorlog was t'r vó de bezetter 'n gróóte stal mit vaarkes. Op 'n ochen dee Piet, ik zaahe niet waalke Piet, 'n minder prettihe ontdekkieng. Z'n keutje lag dóód in 't kot. Ie dee d'r over praete mit de keurmêêster. De nacht d'r op wier d'r uut de stal van de bezetter 'n gezond vaarke verruild vó een dóód keutje. Je behriept 't zeker a wè. D'r gebeurde in die tied wè meer roare diengen. D'r waere bevobbeld verdacht vee nóódslachtiengen. Joa, wie nie staark is mot slim weze, Op Renisse was ok 'n vaarkes'ouwersverêênehienge "Uit Voorzorg". Die wier op'ericht in 1914 in 22 kaerels gaeve d'r eihe op as lid. De vee-arts was d'n êênigsten donateur, 't Was netuurlijk de bedoeling de maansen 'n soort verzeke- rieng te geen vó as 't keutje onverwacht dóód gieng. D'r wier a gaauw evrohe, of t'r ok iets betaeld kon 'ore as 't vaarke nie dee groeie, ma dae konde ze nie op inhae. In ok nie as 't dü "hemelvuur" wier etroffe, want dan dee de brandver- zekerieng wè betaele. In de zestiher jaeren is de verêênehienge 'n stille dóód gesturreve, d'r wiere gin vaarkes mï g'ouwe. 't Was ok nie mï zó nóódig. Schouwen was vroeher êêl aarm, ma dü de toeristen kwam d'r ok ier geld in't laetje. Kom ma 's kieke. 143

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2007 | | pagina 145