123? 'Zomerzorg' werd hergebruikt. In zo'n goed ventilerende open schuur konden de bollen sneller worden gedroogd. mm* Bollen rooien op TempelboschWe zien de mandjes en de zakken met bollen. Eén van de mannen die achteraan staan, heeft de zandzeef in zijn hand. Het werk in de schuur. Als de bollen eenmaal in de schuur zijn opgeslagen begint daar de drukste perio de van het jaar. Om te beginnen werden de bollen in manden omhoog getakeld naar de stellingen en de gaasbakjes op de zolder. Wij kinderen deden hetzelfde, maar in plaats van bollen gingen we zelf in een mand zitten. De pret duurde tot iemand het zag en een einde maakte aan dit gevaarlijke spelletje. Na het drogen werden de bollen gepeld. Dat gebeurde aan de peltafelvooral door vrouwen die er op die manier een centje bijverdienden. Een mand met bollen werd mid den op de tafel leeg gegooid. De gepelde bol werd in een zinken schaal gelegd. De volle schaal werd leeggegooid in een mand. Als de mand vol was zette je een streepje achter je naam op het briefje dat op een houten paal was geprikt en daarna ging je weer verder met de volgende mand. Zelf heb ik in de vijfti ger jaren ook bollen gepeld voor een gulden per mand die helemaal vol moest zijn. Daar werd mee 'gesmokkeld' maar mijn vader, de baas in de schuur, hield de gang van zaken goed in de gaten. Na het pellen volgde het sorteren. Eerst gebeurde dit handmatig met behulp van zeven waarin gaten zaten van groot naar klein, later gingen de bollen in de sorteermachine. Deze machine bepaalde ook de maat, de omtrek van een bol in centimeters. Het tellen gebeurde hand matig met vijf bollen tegelijk in één hand. Op elke duizend kwam een greep van vijf bollen extra. Bij het planten in Engeland werden de bollen opnieuw geteld en het teveel aan bollen werd terugbetaald. Grote bollen bestemd voor de export werden verpakt in kisten met het exportnummer 244 er op. Een kist met narcis- senbollen woog 113 kilogram. "Zo'n kist werd door twee man op je schouder getild en dan liep je ermee naar de sleperswagen die vol geladen werd om naar Burghsluis te gaan waar de kisten per beurtvaart naar Rotterdam verscheept wer den", zo vertelde Marien Visser. Plantgoed werd in kleine kratjes afgewogen op de bascule en per hectoliter verkocht. De bollen moesten voorzien zijn van een gezondheidscertificaat. 73

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2007 | | pagina 75