Begin 1957 bleek dat Gedeputeerde Staten van Zeeland hun goedkeuring aan het zo
moeizaam tot stand gekomen uitbreidingsplan hadden onthouden. Het
teleurgestelde gemeentebestuur bedankte Komter voor de samenwerking en "het
prettige persoonlijke overleg" en gaf de opdracht om het hele plan te herzien aan
het stedebouwkundig bureau Schat Schut in Middelburg. Dit bureau ging zeer
voortvarend aan het werk en legde al in september van dat jaar haar uitbreidings
plannen in de vorm van gekleurde lithografische kaarten met uitvoerige toelichtingen
aan de gemeente voor. Toch zou het nog bijna anderhalf jaar duren voordat de
Gedeputeerde Staten van Zeeland dit plan wel zouden goedkeuren, terwijl dit
dringend nodig was om een "ordelijke ontwikkeling" in het duingebied mogelijk te
maken.46
Goedkeuring en uitvoering van de plannen
Begin 1958 bracht de Zierikzeesche Nieuwsbode een artikel waarin de hoofdpunten
van het nieuwe door de gemeenteraad geaccepteerde uitbreidingsplan voor Nieuw-
Haamstede werden weergegeven: het voor bebouwing bestemde gebied - een
besloten "bebouwingseiland" - met van elkaar gescheiden kernen bleef vrijwel gelijk
ten opzichte van Komters plan uit 1955- Maar het grote hotel dat Komter aan het
einde van het Zeesterweegje had gepland, was met de bijbehorende huurhuisjes uit
het plan geschrapt. De journalist citeerde uit de toelichting van Schat Schut:
"De beheersende dominant in deze indrukwekkende ruimte is de rijzige Wester
lichttoren met zijn omringende bossages. De bestaande beplantingen en wallen
werden in het plan zoveel mogelijk ontzien, tenein.de het sprekende karakter
van het groeneiland in deze majesteitelijke wijde operiheid zoveel mogelijk te
bestendigen.
Ook al is de aparte wijk voor het personeel van de villabewoners er niet in die vorm
gekomen zoals die in 1935 was gepland, toch streefde men er ook in 1958 nog altijd
naar om een bepaald "welstandsniveau te handhaven, dat zijn onmiskenbaar cachet
geeft aan deze zeebadnederzetting". Aan de,weggetjes die zich van de Torenweg
afsplitsen en ook rond de vuurtoren waren op de kaart van Schat Schut die zij in
1958 voor de indiening bij Gedeputeerde Staten van Zeeland nog bewerkt hadden,
al heel wat huizen ingetekend, maar allemaal inderdaad op ruime percelen.48 Begin
1959 kon het Haamsteedse gemeentebestuur tenslotte bekendmaken dat Gedepu
teerde Staten met het uitbreidingsplan hadden ingestemd.
Het plan stelde de gemeente eindelijk in staat om in de duinstreek orde te scheppen
en bijvoorbeeld de wildgroei van houten vakantiehuisjes aan banden te leggen. Het
waterleidingnet ter plaatse werd verder uitgebreid, er werden meer duinovergangen
gemaakt en parkeerplaatsen aangelegd. Voor campings werden plekken op enige
afstand van Nieuw-Haamstede aangewezen: "zodanige terreinen [vond men] doen
in feite inbreuk op het karakter van de geprojecteerde nederzetting, die een op
zichzelf staand geheel vormt."49 Het aantal hotels in de duinstreek werd tot een
drietal beperkt. Het pas na de watersnood opgeknapte vliegveld mocht uitsluitend
worden gebruikt door zweefvliegers. En binnen de grenzen van de badplaats
verrezen langs de Strandweg, de weggetjes en lanen die op de Torenweg uitkomen
en achter de beschermde houtwallen langs de Torenweg zelf tientallen vakantie
huizen van het in 1958 wenselijk geachte welstandsniveau in deels traditionele,
deels moderne architectuur.
70