ROZEN VAN DIT LEVEN EN DOORNEN VAN ONS IK
door dokter EP.J. Was
(Ingekorte versie)
Het zijn mijn favoriete gedachten die ik in de volgende bladzijden zal geven. Ik heb
ze gedurende lange tijd gecultiveerd en bewaard, ze zijn aan mijn hart en gevoelens
gewijd; vaak hebben ze mij gesteund en geholpen, zozeer dat ze mij even dierbaar
zijn geworden als het leven.
Ze zijn speciaal ontwikkeld voor diegenen die met mij de mooiste positie op aarde
vervullen, ouders en opvoedkundigen.
Maar het is voor mij ook een prettige gedachte dat ze ook zullen worden gelezen
door die jonge mannen en jonge vrouwen, die in de nabije toekomst de plichten
zullen moeten vervullen, die rusten op het hoofd van iedere familie.
Kijk naar die vijfjarige jongen, die gedurende uren aan die tafel zit te spelen met
een doos loden soldaten. Dat grote hoofd, die vlakke kroon, die ogen die er zo oud
en wijs uitzien en van wie de lange oogwimpers onze aandacht trekken, dat bleke,
slaperige gezicht, die gebogen houding, die vergrote gewrichten van de hand, dat
slappe vlees, die zwakke, arme benen, waarin hij nog zo weinig kracht heeft, die
vreemde zure lucht die wij waarnemen als wij dicht bij hem komen, tonen ons dat
hij aan tyfus lijdt.
Laten wij medelijden hebben met de lieve jongen en hem liefhebben, want hoe
onfortuinlijk is hij en hoeveel plezier is hem onthouden. Hij is zo wijs en hij kan spreken
als een oude man; ja zijn gedachten zijn soms zelfs mooi en soms op een charmante
manier mysterieus. Lieveling van het huis! Hoewel je vaak chagrijnig en moeilijk
tevreden te stellen bent, hoe jij de harten weet te winnen van allen om je heen.
De lieve, verstandige taal van die kleine man, de afhankelijke toestand van dat fysieke
zwakke lichaam en die abnormaal ontwikkelde geest, die karikatuur trekt de
aandacht van alle volwassenen en het maakt hem tot een interessant wezen. Daarom
gaat hij alleen om met volwassenen en van een ieder leert hij iets; dat is de reden
waarom hij zo weinig aandacht geeft aan het gebruikelijke gedrag van kinderen.
Maar diegenen die zijn vrienden zouden moeten zijn, mogen hem niet. Zij geven
niets om die wijze spillebeen die niet kan rennen waar zij kunnen rennen noch
spelen waar zij kunnen spelen, met wie zij zelfs geen ruzie kunnen maken of
vechten, omdat iedere volwassene zijn beschermer is. Mijn beste jongen je verschilt
zoveel van die snelle gezonde jongen van zeven jaar daarginds, die voortdurend
in beweging is en die zijn brood eet met een begerige eetlust, die zijn broers en
zusters plaagt, die de schrik is van de bedienden, die jaagt op vogels, konijnen,
insecten en vogelnesten, die voortdurend het geduld en opvoedkunde van zijn
pappa en mamma test. Stel je voor dat hij al twee maal huilend uit de tuin kwam
met koude handen, omdat hij in de sneeuw speelde. Het is hem nu verboden om
daar weer heen te gaan. Maar de deugniet kan niet stilzitten; hij pakt een zilveren
lepel af van de zieke jongen, die hem gebruikte om de suiker in zijn koffie te roeren
en buigt hem nu zodanig, dat, volgens zijn geniale observaties, het nu kan staan
op de kant van de tafel. Hij is net begonnen te schrijven en als versiering schrijft hij
op de witgekalkte muren met grote letters "Charle". De oudere broer zegt dat hij
stom is, want Charly wordt geschreven met een y en niet met een e. Dit maakt hem
kwaad en bewijst luidkeels dat een y niet als een e wordt uitgesproken. Alleen een
gevecht kan de zaak beslissen.
41
