Was een vliegveld rendabel in combinatie met hotels of met vakantievilla's?
De terreinen direct achter de duinen, de zogenaamde geestgronden, waren overal
in Nederland zeer geschikt gebleken voor tuinbouw en bloembollenteelt. In het
dorp Haamstede bevonden zich al enkele succesvolle bollenbedrijven. Wat als op
de gronden tuinbouwproducten geteeld zouden worden die per vliegtuig konden
worden geëxporteerd? Vanuit het Westland vertrokken nu veel bloemen en fijn
fruit per boot naar Engeland. Dat kon toch veel sneller en handiger rechtstreeks
door de lucht? Ook andere Europese steden zouden makkelijk bereikbaar zijn.
De aangeboden percelen moesten veel meer kunnen opbrengen dan wat er nu
voor gevraagd werd!
Financiering door NV
In de winter van 1930 werd door Cock, Tesselaar en Dussel onderhandeld met de
eigenaren, waarbij ook H. van Toledo, een vooraanstaand tuinder uit Haamstede,
als bemiddelaar was betrokken. Tijdens de gesprekken werd de belangstelling
van de Hagenaars steeds groter. Uiteindelijk werd er gesproken over een vier km
lange strook (ongeveer 415 ha) van de duinen bij de Westerlichttoren, langs en
deels inclusief de Verklikkerduinen tot in de gemeente Renesse. In het voorjaar
van 1931 kwam men tot overeenstemming. Dussel en Tesselaar wilden het terrein
niet voor hun persoonlijke rekening nemen, maar dachten aan de vorming van een
ontwikkelingsmaatschappij, een vennootschap, waarin welgestelde particulieren
konden participeren. In afwachting van de oprichting van zo'n vennootschap kocht
Jan Dussel het gebied alvast zelf.
66
Vader Jan Dussel geflankeerd door zijn twee dochters Rens en Martha, en links zijn zoon ir. Kees,
die in Haamstede de directie voerde. Foto T.C. Dussel
