lopen jaar zo velen werk vonden, als gevolg van de crisis met moeilijkheden van financiële aard te kampen heeft,' zo meldde de burgemeester in zijn nieuwjaarsrede. De problemen lagen nu op straat. Er was geen grond verkocht; akkerbouw, tuinbouw en verhuur van vakantiewoningen waren verliesgevend; de resultaten van het bollenbedrijf waren ongewis; het vliegveld was wel een succes maar leverde, afgezien van wat commissie op de verkoop van plaatsbewijzen, niets op. Om aan geld te komen verkocht de nv het enige goed lopende bedrijfsonderdeel, hotel De Schouwsche Boer (inmiddels verpacht aan de Zierikzeese hotelexploitant Van de Ven) aan de nv Maatschappij tot Exploitatie van Onroerend Goed 'Den Haag Noord-Oost'. Daarachter zat de Haagse ondernemer Janus Pasveer - ook een van de aandeelhouders van de nv Nieuw Haamstede. De hypothecaire lening van 255 000 gulden, waarover 5,25 procent rente betaald moest worden in twee halfjaarlijkse termijnen, hing als een molensteen om de nek van nv Nieuw Haamstede. De vennootschap bleek in mei 1933 niet in staat de eerste termijn te voldoen. Toen een halfjaar later ook de tweede rentebetaling uitbleef werd de hypotheekbank ongeduldig. Men eiste per direct een rapport hoe de zaken ervoor stonden. Ook moest de opbrengst van de bloembollen rechtstreeks door de veiling naar de bank worden overgemaakt. Ir. Kees Dussel schreef haastig een verslag dat weinig tot de gemoedsrust zal hebben bijgedragen. Daaruit bleek namelijk dat de tuinderij met verlies draaide en dat de opbrengst van het bollenbedrijf geheel zou afhangen van wat men zou ontvangen voor de voorraad nog onverkochte bloembollen. Dussel schatte die op 14 000 gulden. Maar toen de bank bij de bloembollenveiling hbg in Lisse navraag deed kwam men daar niet verder dan 5000 tot 6000 gulden. Voor de hypotheekbank (waar nv Nieuw Haamstede zeker niet het enige hoofdpijndossier was!) was de maat vol. In november werden de borgen, de heren Tesselaar en J., T.C. en C.J. Dussel gesommeerd de rente te betalen, en wel direct, anders zou hun faillissement worden aangevraagd. Men wees er fijntjes op dat door de betalingsachterstand de hoofdsom onmiddellijk opeisbaar was. Met andere woorden: de nv was nu volledig aan de bank overgeleverd. Faillissement In januari 1934 deden directie en commissarissen nog een laatste poging steun te verkrijgen van de aandeelhouders. 'Het bestuur blijft de verwachting behouden dat de mogelijkheid tot verkoop van de terreinen, geheel of gedeeltelijk, niet is uitgesloten.' Het vertrouwen daarin was minimaal. Op een aandeelhoudersvergadering op 6 januari kwamen maar een paar aandeelhouders opdagen. De voorzitter van de raad van commissarissen, Terpstra, trad af en de Haagse vastgoedondernemer P. Vlietstra (die via zijn nv De Vlietsprong aandelen in de nv Nieuw Haamstede hield) nam zijn plaats in. Er werden nu tegen elke prijs kopers gezocht voor het grondbezit. Een Duitse combinatie had serieuze belangstelling voor de gehele nv en bracht zelfs een voorlopig bod uit van 375 000 gulden, maar vanwege deviezenrestricties kreeg men het geld het land niet uit. Een ingewikkelde constructie, waarbij Nederlandse en Duitse partijen voor de helft zouden deelnemen in een nieuw op te richten nv haalde het niet. De Gelderse wegenbouwer Bruil toonde interesse maar haakte af. Er werd opnieuw met de gemeente overlegd - wilde die het vliegveld niet kopen? De oorspronkelijke vraagprijs van 35 000 gulden wilde men wel laten zakken. De hypotheekbank, die liever te maken had met een gemeente als debiteur dan met 79

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 2013 | | pagina 81