Een reportage in het tijdschrift De vrouw en haarhuis uit 1952 geeft een indruk van
het kasteel en het herstelde park: 'Het is geen dood brok steen, dat alleen wijst op
historie, maar het is een en al leven en oorspronkelijkheid.' Het interieur was door
de bewoners 'steeds aangepast aan de noden des tijds, zonder dat dit iets aan de
architectonische schoonheid bedierf.22
Watersnood en restauratie
Tijdens de watersnoodramp, die het zuidwesten van Nederland trof in de nacht van
31 januari op 1 februari 1953, liep het kasteel zware schade op. Door het geweld
van het hoge water spoelde een deel van de grachtmuur weg. Het gebouw kwam
onder meer dan een meter water te staan. In allerijl werd een kistdam om het
kasteel heen gebouwd die erger moest voorkomen. De beplanting die de oorlog
had doorstaan, ging nu door het zoute water alsnog verloren.
De verwoesting die de ramp had veroorzaakt, was voor Vriesendorp in oktober
1953 aanleiding om het slot van de hand te willen doen. In 1955 droeg hij het
landgoed over aan de nieuw opgerichte Stichting Moermond. Deze was in staat
gesteld om het kasteel met bijbehorende gronden te kopen door een gift van
Zweden aan de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, met de bedoeling om dit
aan het herstel van Schouwen-Duiveland te besteden. Het voornemen van de
stichting was om het slot na restauratie in te richten als jeugdherberg, museum of
tentoonstellingsruimte. Het theepaviljoen aan de dwarslaan zou als recreatiezaal
voor de jeugd dienst gaan doen en het is waarschijnlijk in deze periode dat de
binnenmuren zijn weggebroken om er één ruimte van te maken. In een deel van
het park zou een grote speelgelegenheid of een sportterrein gerealiseerd moeten
worden met daarbij enkele vakantiebungalows of blokhutten. Het dagblad De Tijd
96
Het Slot Moermond tijdens de watersnoodramp, omgeven door een kistdam. Foto 1953 (gasd w 0304)
