Gemeenteraad zou stellen. Aangezien er hier zelfs geen katholieken kiesvereeniging
bestaat, zouden wij wel eens willen weten, wie of dien bewusten candidaat zouden
gesteld hebben.' (24-1-1905)
Misschien was Brinio op het bewuste moment iets te veel bezig met het promoten
van zijn liberale kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen, jhr. R.R.L. de Muralt,
en valt de misser onder 'verkiezingsretoriek' te plaatsen.
Van een geheel andere orde is de mededeling op 31 januari 1917. Brinio krijgt een
compliment voor zijn schrijven: 'De voorzitter verzocht den verslaggever van dit blad
aan Brinio den dank van 't bestuur over te brengen voor hetgeen deze over de ijsbaan
geschreven heeft. De verslaggever beloofde zich van die taak te zullen kwijten.'
Het kan verkeren.
Conclusie
Bij het doorlezen van de 'Brieven' van Brinio ontstaat er een beeld van een zeer
bewogen briefschrijver. Zowel de Zierikzeese zaken als die van het eiland gaan
hem aan het hart. Niet alleen het grote werk zoals de woningbouw of de waterleiding
heeft zijn aandacht. Het stelen van appels, de vernielingen in het Slingerbosch, het
verplaatsen van een mestvaalt en meer wordt door hem becommentarieerd. De stijl
die hij daarvoor gebruikt is soms argumenterend, soms wat provocerend. Zijn pijlen
zijn daarbij vaak gericht op het gemeentebestuur en de raad. Het lijkt erop dat hij
een min of meer persoonlijke vete heeft gehad met raadslid/wethouder Koopman.
Hiervoor zijn geen directe bewijzen in het gemeentearchief van Schouwen-
Duiveland aanwezig, maar het is op z'n minst opvallend hoe vaak en op welke
wijze Koopman door Brinio in zijn 'Brieven' wordt aangepakt.
De 'beginnersfouten' - zijn felheid - weet hij in de loop van de jaren iets beter in zijn
stukken te verwoorden. Dit leidt echter niet tot een duidelijk aantoonbare afname van
de kritiek op zijn brieven. Hij weet nog steeds de zwakke plekken in de samenleving
van die jaren te benoemen. Vanaf ongeveer 1918 worden de door hem bereden
stokpaardjes soms wat zeurderig van toon. Hij beklaagt zich regelmatig over de
traagheid van beslissingen en veranderingen die volgens hem noodzakelijk zijn.
Zo moet de middenstand met zijn tijd meegaan. Samenwerking, modernisering en
nieuwe ondernemingen zijn daarbij de trefwoorden.
Hij is een liberaal in hart en nieren die, ondanks zijn streven naar neutrale bericht
geving, daar zeer openlijk voor uitkomt. De politieke aardverschuivinge, lijkt voor
hem moeilijk te bevatten te zijn geweest. Tot 1917 kende Nederland een meerder
heidsstelsel in combinatie met een districtenstelsel. Liberalisme en antirevolutionairen
verliezen, na de Grote Oorlog van 1914-1918, een deel van hun invloed ten gunste
van de socialisten. De nieuwe tijd waar hij naar streefde toonde zijn gezicht. Maar
wel een behoorlijk ander gezicht dan hij gedacht had.
Einde aan de anonimiteit
Rest ons nog het laatste stukje van de puzzel. Het lijkt erop dat Brinio lange tijd in
de anonimiteit heeft kunnen werken. Toch zijn er in verschillende brieven wel
aanwijzingen te vinden waaruit de ware identiteit kon worden ontdekt. Of dit toen
ook is gelukt valt nu, na zoveel jaren, niet meer te achterhalen.
Als het echt gelukt is om de anonimiteit in stand te houden kan dat als zeer opmer
kelijk worden beschouwd. De auteur van de 'Brieven uit Zierikzee' is in die dagen
een publiek figuur, bekend op het gehele eiland Schouwen-Duiveland. Hij heeft
vele contacten en is opvallend goed geïnformeerd over degenen die de besluit-
84
