op de Oude Haven A 372 (nu 11) en later op
Havenpark D 412 (nu 18), en in 1938 volgt tandarts
G.M. Poldermans in Poststraat C 92 (nu 35). Behalve
in Zierikzee wordt nog korte tijd tandartspraktijk
gedaan in Bruinisse door tandarts R. Hage, met
een zitdag in 1938, (hoofdpraktijk in Goes) en de
tandartsen mevrouw. A J. Bruynzeel-Franken (1940
1945), en H.K. Michaëlis (1953-1961), voorheen
tandarts in Arnhem en Den Haag.
In deze periode verandert er wel het een en ander
in het tandartsenbezoek. De invoering van het
Ziekenfondsbesluit in 1941 gaf aan dat vei plicht
verzekerden recht hadden op tandheelkundige
hulp. De gilden kenden al hun eigen fondsen of
ziektekassen, die bij ziekte of overlijden uitkeerden.
In de Frans-Bataafse tijd verdwenen die en in de
daaropvolgende periode ontstond er een wildgroei
van nieuwe ziekenfondsen, die soms heel verschillende oogmerken hadden a s
winst of solidariteit. Enkele hadden hele mooie namen als Draagt Elkandeis
Lasten of Onderling Hulpbetoon of Helpt Elkander. In 1914 werd in Zierikzee
een doktersziekenfonds, uitgaande van de afdeling Schouwen-Duiveland1 van
de Nederlandsche Maatschappij ter Bevordering van ^ndheid oreencht en
werden vergoedingen uitgekeerd voor medische behandelingen of medicijnen.
Tandheelkunde kw^m daarbij niet of nauwelijks in beeld. In 1938 werd een nieuw
dokters fonds opgericht in Renesse, met als naam: de Maatschappij Ziekenfonds
Schouwen-Duivefandwaar veel mensen (zelfstandigen) vooral in vrijwillige
verzekering lid van werden. Het beluit van 1941 gaf aan dat tandheelkunde moest
SMïS volgens systematisch-racionele beginselen. Hiermee «erf
tandheelkunde met eenvoudige middelen bedoeld: het wegnemen van pijn, het
verwijderen van niet te behouden elementen, verrichten van mondreiniging instructie
mondhvgiëne eenvoudige vullingen en het aanbrengen van gebitsprothesen. Als
men maar regelmatig naar de tandarts ging (invoering zogenaamde s^ne""gk^r
voor halfjaarlijks bezoek), waren de kosten voor de verzekerde veelal gering,
dus een stimulering van het tandartsenbezoek inhield.
Op 24 januari 1942 staat in de Zierikzeesche Nieuwsbode een advertentie .van het
Algemeen Ziekenfonds Schouwen-Duiveland en de drie tandartsen uit Zierikzee
met de mededeling dat voor verzekerden elke dag twee keer een uur spree uur
wordt gehouden (zaterdags één keer) en alleen dan fondspatiënten worden
behandeld, waarbij alle uren zijn aangegeven in de officieel gelden e wette ïj e
tijd In juli 1947 gaat het Ziekenfonds met de drie in Zierikzee gevestig e an a
"In ïvSoms, aap waarbii bepaald werf, dat vrijwillig verfekerfen dezdfde
rechten op tandheelkundige hulp hebben als verplicht verzekerden. In 1947 werd
de opleiding tot tandarts uitgebreid tot zes jaar en kreeg zij een universitaire sta s.
De inundatie van 1944 en de watersnoodramp van 1953 zijn natuurlijk ook van
oroteinvloed op de tandheelkundige behandeling, enerzijds z.jn veel mensen
geëvacueerd anderzijds waren praktijkruimten niet beschikbaar Toen eene
ander weer genormaliseerd was ging tandarts La Seur van 1945-1947 eerst prak ij
doen (min of meer als zitdag) in zijn huis Canada (voorheen Edelweiss) aan het
Duinwegje in Haamstede en later in hotel Bom. In 1953-1954 ging tandaits Van d
98
Velde in Haamstede werken (ook als zitdag te beschouwen), en ook in hotel Bom.
De gebitstoestand van de jeugd was niet best. Verkeerde voedingsgewoonten,
slechte mondhygiëne en door het niet regelmatig bezoek van ouders aan de tandarts
moest voor kinderen een betere weg naar de tandarts gevonden worden. Dit leidde
tot de oprichting van de Schooltandverzorgingsdienst, ook wel Jeugdtandverzorging
genoemd, waarbij de tandarts met de Dental Car de scholen bezocht (1950-1985) en
waar de plaatselijke tandartsen om beurten een halve of hele dag aan meewerkten.
Voor de oprichting van zo'n dienst sloegen gemeenten, ziekenfonds (Schouwen-
Duiveland) en tandartsen de handen ineen (1949). De heer Poldermans werd
aangesteld als dirigerend tandarts. Zo halverwege de jaren vijftig en ook in de latere
jaren was op Schouwen-Duiveland te weinig
tandheelkundige menskracht aanwezig en
werd de dienst draaiende gehouden met
tandartsen van buiten het eiland (mevrouw
K.H. Roskam-de Priester uit Vlissingen en de
heren L. Vinkenborg uit Yerseke en G. van
Riet uit Utrecht).
Rond 1955, toen het aantal inwoners van
het eiland ongeveer 22.000 bedroeg, waren
er eigenlijk maar twee tandartsen op het
eiland werkzaam en in die jaren trachtte
de gemeente Westerschouwen een tandarts
naar de Westhoek te krijgen. Zij bood
aankomende tandartsen een vergoeding
van drieduizend gulden per jaar voor een
periode van drie jaar, waar uiteindelijk de
vestiging van D.H. de Kup (1957-1997) uit
GM. Poldermans
Denial Car
