80
De berichten uit Rusland, met den burgeroorlog, zijn erg en verschrikkelijk. De kanonnen en
mitrailleurs staan nu in de straten, op pleinen en daken van de steden. Men vecht er
verschrikkelijk, volk tegen volk, doch aan de telegrammen kan men wel zien dat het niet lang
meer duren zal want de Maximalisten (de mannen die de vrede willen) hebben de overhand.
Leger na leger en vlooteskaders geven zich over en gaan met de vredesapostelen mede, dus
wel een bewijs dat het aan het luwen is, hetgeen wel hoog tijd is voor dat arme, zwaar
beproefde volk. Als er een land is dat geleden heeft dan is het toch zeker wel Rusland, van
vroeg af al. Honger, schuld, armoede en dood, aangrijpende gebeurtenissen, de een na den
ander. Amerika weigert geld of graan te zenden naar Rusland. Finland is, als er geen hulp
komt, den hongerdood toegewezen. Ellendig moet het volk van tekort aan levensmiddelen
lijden en wat zal de toekomstige winter brengen met al zijn Siberische kou en sneeuwbuien.
Kou, honger en oorlog, in en buiten het land. De soldaten lijden honger in de loopgraven en
hebben, wat uitrusting betreft, van alles tekort. Daardoor is het niet te verwonderen dat zulk
een volk den moed tot strijden ontvalt.
Deze week een bericht uit Rusland ontvangen dat zegt dat de opperbevelhebber van de
tegenwoordige vredesbevechters de wapenstilstand heeft bevolen op alle Russische fronten
om later met de Duitsche legercommandant te onderhandelen over een vrede. Indien de
geallieerden niet hieraan deel willen nemen dan een afzonderlijke vrede te stichten. Wij zullen
afwachten wat dit worden zal.
Roemenië kan dan ook niet blijven vechten want als de Russische legers niet meer vechten en
het front wordt opgegeven, dan staat Roemenië bloot aan directe vernietiging. Men spreekt
ook al van wapenrust met Roemenië.
luchtgolven in de ooren gonzen als er in Gent bommen worden gegooid. En dan nu zoo kort
nabij. Wij hebben het ook al vaak gevreesd dat die vroeg of laat wel eens komen zou
aangezien er zoo dikwijls vliegtuigen hier over komen. De schrik is er nu in Sas van Gent
leelijk in gekomen en men is bevreesd voor mogelijke herhalingen hetwelk maar niet meer
mocht gebeuren want het is verschrikkelijk.
Het is December en goed weer. Een beetje winterkou, doch voor de tijd van het jaar is het
goed weer. Wij hebben hier weer bezoek gehad van een vliegtuig, eigenlijk waren er twee, die
weer met elkaar boven Sas van Gent vochten. Doch ze hebben toch weer met bommen
gegooid, twee stuks op de Terneuzensche weg aan de zoogenaamde Tien Nockendijk in het
open veld en aan de Kanaaldijk. Dit is op 5 - 6 December gebeurd, juist op Sint
Nicolaasnacht. Paul en Wilhelmina sliepen tot nu toe boven en zijn drie maal die nacht naar
beneden komen vluchten. Een om 12 uur, om 3 uur en om half vijf. Toen hebben ze die
bommen weer gegooid, de geheelen nacht hebben ze gevlogen want de kinderen hebben ze
om die tijd dat ze naar ons toe kwamen gehoord. Wij hebben hen na dien nacht bij ons in de
kamer laten slapen want Paul is op zijn dood bang er voor.
Op de fabriek heeft de directeur, nadat ze voor de tweede keer bommen op Sas gegooid
hadden, de nationale kleuren op de fabriek doen plaatsen. Drie groote lichtbakken van rood,
wit en blauw die naar zuiden en noorden en omhoog uitstraalden, met onder iedere kleur een
electrischen lamp van 600 kaarsen. Dit was een mooi gezicht en heel ver moet dit ook te zien
geweest zijn. Eens op een heldere mooie middag kwam een Duitsch vliegmachien de boel
even bekijken. Het kwam uit de richting van Selzaete, liet zich zeer laag dalen, vloog even
rond de fabriek en verdween van waar het gekomen was. Het was duidelijk te zien dat het
maar even kwam kijken naar onze signalen. Misschien hebben zij zich verwonderd wat dit
toch kan zijn en daarom op den dag even komen kijken. Wij zullen zien of het helpen zal. Ze
zullen nu toch zeker kunnen zien, als het nacht is, dat ze hier op Nederlandsch, dus op
neutraal gebied zijn.
