92
tarwe of graan verboden en daarom is het als het ware een jacht geworden op deze
graanhandelaren. Bovendien is van regeeringswege gelast dat iedere boerderij of luiden die
eenig land bebouwen, dat daar nauwkeurig huiszoeking moet gedaan worden om
achtergehouden granen of peulvruchten in beslag te nemen. Ook zal dit, naar men zegt,
gedaan worden bij verscheidene burgers, hetgeen men al reeds in de dagbladen gelezen heeft,
met als gevolg dat alle aanwezige voorraad opgeeischt werd en proces verbaal werd
opgemaakt.
Dus honger lijden, de een zoo goed als den ander. Rijk of arm, ieder moet gelijk staan.
Inmiddels hebben wij Juli gekregen en nog steeds dezelfde hardnekkige strijd en vijandschap.
Van vrede is nog niets te bespeuren. De aanvallen op Zeebrugge verdubbelen nog in aantal.
Het vuur is ’s nachts niet van de lucht.
De Italianen gaan enigszins vooruit. De Turken verliezen nog steeds terrein en zullen het wel
niet lang zoo kunnen volhouden. Ook begint Bulgarije naar het einde te verlangen.
Juni 1918
Weinig bijzonder nieuws. De Duitschers zijn weer een nieuw offensief begonnen, doch dit
loopt alweer ten einde met opoffering van onnoemelijke menschenmassa’s. Weinig vooruit
gekomen hebben ze wel veel oorlogsbuit, zooals kanonnen, mitrailleurs, munitie enz., doch
het weegt niet op tegen de gesneuvelden en verminkten dat dit weer gekost heeft, in
verhouding van terreinwinst of beslissing. Een beslissing zal daar wel nooit vallen denk ik,
want de Duitschers zijn wel zeer ervaren krijgslui, doch hunne legers kunnen uit hun land niet
aangevuld worden, in verhouding hunner verliezen. Daartegenover staat dat Amerika steeds
meer mannen levert. Dat leger wordt eer grooter dan wel kleiner, dus het einde is op deze
manier nog niet te zien. Met de wapens zal aan het westerfront wel geen beslissing bevochten
worden. Het Italiaanse front blijft ook steeds op dezelfde lijn, daar wordt ook gevochten, over
en weer gesneuveld of gevangen genomen, doch verder komt men ook niet.
Wat verder in Azië gebeurt is ook al zeer weinig van beteekenis. Rusland is een warnest, daar
is nog steeds alles in wanorde. Geen bestuur of eenig gezag is in staat om daar de troebelen
tot bedaren te brengen. Anarchie viert daar hoogtij, ook al zijn de Duitschers daar nog niet
mee klaar. Al is de vrede geteekend, nog steeds is daar een groote legermacht om de
opstandelingen, die niet aan de huidige regeering willen onderdanig zijn te bevechten en in
toom te krijgen.
Zoo is het maar steeds het oude, de wereld is uit zijn verband gerukt en dat kan maar niet zoo
gauw weer hersteld worden. Nog steeds langs alle oorden en kanten van de wereld vechten,
van vrede nog geen spoor en wie weet hoe lang nog.
Deze dagen is een van onze mooie schepen, die de dienst onderhouden tusschen Vlissingen en
Engeland, getorpedeerd en gezonken. Het is de mailboot, thans ingericht als hospitaalschip,
“Koningin Regentes” van maatschappij “Zeeland”, te Vlissingen. Dezelfde boot die al zoveel
gewonden en krijgsgevangenen vervoerd heeft, van en naar Engeland, waarvoor Engeland en
Duitschland ons dankbaar zouden moeten zijn, doch dat is het land uit. Dankbaarheid of
eenige naastenliefde is uit aller harten weg. Of oorlog noodzaak is of niet, men vraagt er niet
naar, men doet wat in het gedacht komt, zonder onderscheid of medelijden.
Ook zijn er al eenige van onze vloot, die gerequireerd zijn, een prooi van de duikboot
geworden. Men hoopt er in ons land niet meer op dat er nog van over zal blijven. Na den
oorlog zullen zowel onze als van den oorlogsvoerenden, hun handelsvloot verdwenen zijn en
zullen op die manier de goederen en levensmiddelen even duur blijven daar er geen
transportmiddelen zullen zijn om onze bezittingen weg te halen.
