Waardering
Het laksteeltje is een langs onze kusten zeer zeldzame grassoort. De Visser ontdekte
de eerste Zeeuwse groeiplaatsen.
dat bijna alle in Zeeland gevonden
soorten erbij zaten, ook de heel
gewone."
De Visser trof in de jaren na de
Tweede Wereldoorlog 995
soorten aan, waarvan 892 wilde
en de rest voornamelijk
aangevoerde. Hij was in die jaren
vrijwel de enige in Zeeland.
De recent toegenomen
belangstelling voor de Zeeuwse
flora doet hem deugd. Immers,
zijn pionierswerk heeft blijkbaar
een goede basis gelegd voor
anderen. Ook de huidige natuur
bescherming maakt nog steeds
gebruik van zijn gegevens.
Zijn 87e verjaardag, op 3 april dit
jaar, was dan ook aanleiding aan
hem een speciaal dubbelnummer
van het vakblad "Gorteria" te
wijden, waaraan vooraanstaande
Zeeuwse botanici en floristen
hebben meegewerkt.
Het blijkt op de middag van het
gesprek eigenlijk overbodig naar
zijn reaktie te vragen. Een fraai
gekafte, ingebonden versie van
het nummer ligt bovenop een
stapeltje. Klaar om het weer eens
na te slaan.
De zeekool is geen
koolsoort maar
behoort tot een ander
geslacht van de
familie der kruis
bloemen. Het blauw
groene blad doet
enigszins denken aan
dat van sommige
koolsoorten.
soort van zuidelijke rotskusten."
De Visser publiceerde zijn
scherpzinnige waarnemingen in
"De Levende Natuur" in 1959.
Enkele jaren later kwam hij
erachter, dat ook op de zeedijk bij
Westkapelle 'zijn' laksteeltje
massaal groeide, thans bedreigt
door dijkverzwaringen.
Beroemd zijn verder zijn
vondsten van zeekool, zeevenkel,
vlaamse peterselie, verschillende
kleine klaversoorten en zo meer.
Minstens even belangrijk is
geweest, dat een vondst alléén
niet genoeg was voor hem.
Bijzondere planten werden door
hem sterk gekoesterd door ze elk
jaar te bezoeken en alle
oecologische waarnemingen vast
te leggen. Dit komt tot uiting in
de vele artikelen die hij schreef,
zowel voor vakbladen als voor
een breder publiek, vooral in de
PZC in de jaren zestig. In het
"Zeeuws Tijdschrift" schreef hij
10
uitgebreide artikelen over 'Bossen
en bomen in Zeeland', de
Braakman, de Zwarte Polder, het
herstel van de wilde flora na de
overstromingen van 1953 en over
de flora van Zeeland in het
algemeen.
Het Rijksherbarium in Leiden is
hem zeer erkentelijk voor de
vastlegging van gegevens in de
vorm van een verzameling
gedroogde planten.
"Ruim tien jaar geleden besloot
ik - omdat m'n gezondheid
achteruit ging mijn herbarium
te laten weghalen. Met een VW-
bestelbusje zijn ze de dozen op
komen halen. Het kon er allemaal
precies in. Ik weet niet hoeveel
het was, maar later heb ik een
keurige bedankbrief gehad waarin
stond, dat het totaal neerkwam
op ongeveer 3500 vellen. Ik denk,