Bijna klaar... Het
wachten is op de
vogels.
Ook voor vogel
fotografen bewijst
een observatiehut
vaak goede diensten.
Deze zwarte ruiter
werd vanuit de hut
'gesnapt'.
gelaten en vervolgens razendsnel
weer uit het plasje opgediept.
Na veel (laten) vallen en opstaan
(opdiepen) stak het visje einde
lijk goed in de snavel, met de
kop naar voren dus. Met wat
slikbewegingen werd het naar
binnen gewerkt.
Door de broers Rene en Remko
en vrienden zijn veel observatie
hutten gebouwd, bijvoorbeeld
langs het Oostvoornse Meer en
in de Flevopolders. Ook anderen
maakten er gebruik van, getuige
de briefjes met waarnemingen er
oproepen tot medewerking aan
locale avifauna's, die op de
wanden van de hut achter
bleven. Zo vormde een hut een
mogelijkheid tot communicatie
tussen de vogelaars die een
bezoek brachten aan het gebied,
en je was bovendien attent op
het waarnemen van bijzondere
soorten.
Later werd de observatiehut ook
als fotohut gebruikt. Een van de
mooiste voorbeelden vormt wel
de -ook alweer zelfgebouwde-
hut op het slik van de Ventjager
bij het Hellegatsplein (in 1975),
ongeveer op de plaats waar die
lelijke hoogspanningsmasten
staan in het diepe, zachte slik
aan de Flakkeese kant. Bijgaande
foto van de zwarte ruiter is er
gemaakt. Deze hut was prima
voor waarnemingen en tellingen.
Ik denk aan de honderden
zwarte ruiters op 8 mei 1975.
Die hut was trouwens onze
meest luxueuze hut. Binnen was
ruimte voor meerdere personen
die plaats konden nemen op een
afgedankte autobank. De laarzen
bleven buiten in een aan de hut
gehangen visnet. De hut is ten
onder gegaan aan het geweld
van kruiend ijs; alleen de palen
zijn blijven staan.
Veel van onze hutten zijn af
gebrand. In die tijd werden onze
bouwsels vaak voor jachthutten
aangezien, en die waren -en zijn-
om begrijpelijke redenen niet
erg populair bij de vogelaars!
13