[k kijk met verwon ding - en dikwijls ^wondering - naar i natuur om me een". standpunten ingenomen. Kijk, de maatschappij zit ingewikkeld in elkaar (behoedzaam formule rend) en er spelen vele belangen. Door je standpunt te verabsolu teren bereik je je doel niet. Wel heb ik steeds vanuit mijn oprechte bezorgdheid over de achteruitgang van de natuur gehandeld. Natuurlijk is het wel plezierig om na jarenlange onderhandelingen je inspan ningen beloond te zien: een mooie weg die nu bestraat wordt in plaats van geasfalteerd, de Kop van Schouwen onder de Natuurbeschermingswet en zo zijn er veel meer feiten te noemen. Maar het gaat, nogmaals, niet om mijn belang, maar om dat van de ons omrin gende natuur." PN: "Bij de uitreiking van de Oudemans medaille typeerde de heer Quené je als volgt: nuchter, vasthoudend, oprecht. Veel van die typering vind ik rerug in je reactie. Maar nu wat anders. Het gezicht van de natuur bescherming is veranderd. Vroeger luidde het devies: de natuur conserveren, soorten beschermen, een hek er omheen, het verleden bewaren. Nu rede neren we toch meer vanuit de gedachte dat het Nederlandse landschap in sterke mate door de mens gevormd is. De mens is actief bezig met het landschap. Habitats moeten bewaard worden, soorten planten en dieren komen en gaan ook langs natuurlijke weg. Wat is jouw visie daarop?" FJ: "De natuurbescherming is veranderd, uiteraard. Maar het gaat nog steeds om het tegen gaan van aantastingen, we zien dat dagelijks. Onze visie heeft zich verbreed. We weten nu dat het beter is het biotoop van een soort te beschermen dan de soort zelf. Als je het biotoop veilig stelt, komen de soorten vanzelf. Mag de mens ingrijpen? Met mate denk ik. Natuurbouw is een mogelijkheid. Als ik denk aan het Grevelingenmeer: hier en daar ging de invloed van de mens te ver (het star vastleggen van zand met een eentonige grasmat, bijvoorbeeld), maar op andere plaatsen mocht de natuur zijn gang gaan. Gevoels argumenten spelen ook een rol. Met mijn verstand zeg ik dat het huidige Grevelingenmeer een fraai natuurgebied is. Toch gaat mijn hart uit naar het vroegere estuarium, een levend dynamisch landschap, het op- en neergaande water. Gevoelsmatig kies ik voor de vroegere situatie." PN: "Om even op dat gevoel door te gaan. Wat zijn jouw dieper liggende motieven om je je leven lang in te zetten voor de bescherming van de natuur? FJ: "Dat is een moeilijke vraag, ik kijk met verwondering - en dikwijls bewondering - naar de natuur om me heen. Het waar nemen en het bestuderen van dieren en planten geeft me veel plezier, al vanaf mijn jeugd. Zeldzame soorten ontdekken, dat is een heel aparte ervaring. Zeldzaamheid is een betrekkelijk begrip. Als ik een plantje of een vogelsoort wil zien die in Nederland zeldzaam zijn, dan reis ik er in het buitenland gewoon naar toe. Natuurstudie heeft voor mij een dieper lig gende, esthetische waarde waar voor dikwijls moeilijk rationele argumenten zijn aan te voeren. Natuurbescherming in georga niseerde vorm ontaardt soms in een belangenstrijd. Er zijn meer dere organisaties bezig met hetzelfde doel, soms in heftige concurrentie. Het gaat mij om de natuur zelf, om de wezenlijke waarde van de natuur en niet om de belangen van stichting zus en vereniging zo. Ik geef toch meer om een belevings waarde die daar bovenuit gaat." PN: "Komt de estheticus Jansen dan niet in conflict met de nuchtere Jansen?" FJ: "Ja, soms wel, maar dat is niet erg. Men heeft mij wel eens gezegd dat ik met zou deugen voor de politiek. Dat zal wel zo zijn. Politiek is te alledaags, te onecht. Ik ben er niet voor om tegen stellingen aan te scherpen. De echte argementen moeten het doen. Voorlichting geven, verbreding van kennis nastreven, dat is meer mijn stijl. Natuur bescherming is voor mij niet één of ander politiek belang. Het gaat mij om de natuur zelf en om de zorgwekkende achteruit gang die tot staan moet worden gebracht." 17

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1987 | | pagina 17