Wandelingen door het Zeeuwse
Landschap:
de Zwinweide
door M. Jacobusse
Er zijn natuurgebieden waar je
pas na jarenlang ploeteren de
eerste aarzelende resultaten
van het gevoerde beheer ziet
doorbreken. Groot is dan de
voldoening als eindelijk de
dieren of planten verschijnen
waar je al die tijd op gehoopt
hebt. Een enkele keer gebeurt
ook het omgekeerde: voordat
je ook maar ergens op rekent
geven soms heel simpele
beheersmaatregelen specta
culaire resultaten. Zo'n geval
deed zich voor in het terrein
waar we onze volgende wande
ling hopen te houden: de
Zwinweide
Toen dit stuk weiland een jaar
of vijf geleden door Het
Zeeuwse Landschap werd aan
gekocht was het- ook in
agrarisch opzicht- sterk ver
waarloosd. Bijna de helft van
het weiland was letterlijk
bedolven onder de distels. Die
hadden zich massaal gevestigd
nadat het gebied een tijdlang
geheel aan zijn lot was over
gelaten. Ga daar maar eens aan
staan als beheerder die aan alle
kanten kritisch op zijn vingers
gekeken wordt.
Nou ja, er waren ook aardiger
dingen. Op een hoog, zandig
stuk wemelde het van de zeld
zame klavertjes. Ruwe,
gestreepte en onderaardse klaver
en kleine rupsklaver, om er
maar eens een paar te noemen.
Op het oog zijn het nietige,
onaanzienlijke plantjes, maar
voor ieder rechtgeaarde florist is
het vinden ervan een belevenis.
Bovendien werden langs een
klein kreekje een paar planten
van de lamsoor aangetroffen,
waaruit opgemaakt kon worden
dat er op die plaats flink wat
zoute kwel moest voorkomen.
Maar, zoals gezegd: tussen het
laagliggende kreekje en de hoge
zandige koppen was het één
verruigde troep.
Het kronkelende
greppeltje in de
Zwinweide is een
restant van de oude
Zwingeul.
ve
