Het Zeeuwse Landschap
schrijft historie Deel I
door R.J.B.M. Willems
Baarsdorp
Eendenkooi
Werd in deel I van het artikel
vooral aandacht geschonken
aan Schouwen en Midden-
Zeeland, dit deel is in hoofd
zaak gewijd aan het gebied
rond het Westerschelde-
estuarium.
Op het ogenblik dat overwogen
werd om de historische kerkhof
muur van Baarsdorp te slopen
om de grond gemakkelijker
toegankelijk te maken voor
landbouwmachines en dat verder
bleek dat de nieuwe Rijksweg 58
midden over de vliedbergen van
Baarsdorp was geprojecteerd en
het gebied inmiddels binnen een
ruilverkavelingsblok was komen
te liggen, vond het Zeeuwse
Landschap dat zij in het geweer
moest komen. De eigenaren
bleken bereid om te verkopen
en samen met anderen wisten
we gedaan te krijgen dat het
geplande tracé van Rijksweg 58
werd verlegd. De weilanden
kwamen onder de relatienota te
vallen. Met de aankopen kwam
het gehele historische centrum
van Baarsdorp in handen van
het Zeeuwse Landschap.
Toen de eendenkooi op
St. Philipsland te koop kwam
was er tegelijkertijd een be
dreiging voor het voortbestaan
van dit natuurgebied. Tot de
kooi behoorde namelijk een
afpahngsrecht dat overeen kwam
met een oppervlakte van 123 ha.
Op basis van dit recht mocht in
dit gebied onder andere niet
gejaagd worden. Dit om de rust
in de eendenkooi te garanderen.
De schade veroorzaakt door
wild kon hierdoor niet efficiënt
bestreden worden en de jagers
misten een prachtig jachtveld.
Bij de Stichting was het bekend
ff* t V 'l "ÏVA tflff.':' t
De gerestaureerde kerkhofmuur in Baarsdorp.
dat er van agrarische zijde in
teresse was voor de aankoop. De
bedoeling zou zijn om de
vanginstallatie onklaar te maken,
waardoor de wettelijke
registratie van de eendenkooi en
daarmee het afpahngsrecht
zouden vervallen. Op die wijze
zou een fraai jachtgebied vrij
komen en was het probleem van
de schade opgelost. Het bosje
met vijver en bouwkavel zou
daarna nog goed geld op kunnen
brengen voor een tweede
woning. Enkele oosterburen
hadden hiernaar al geïnformeerd.
Gemotiveerd door deze kennis
bond het Zeeuwse Landschap de
strijd tot verwerving aan. Ja, een
strijd, want anno 1984 was de
Provincie er nog allerminst van
overtuigd dat dit cultuur- en
natuurgebied veilig gesteld
diende te worden. Als gevolg
van al dat overleg verliep echter
de overeengekomen optie
termijn. Het was duidelijk dat
de Provincie niet voor het
verstrijken daarvan ons subsidie
verzoek zou behandelen.
De natuurbescherming kan in
noodgevallen echter zeer een
drachtig zijn, en onze Stichting
wist zowel van het Rijk als van
een particulier fonds de garantie
te verkrijgen voor voldoende
financiële steun, indien de Staten
van Zeeland onverhoopt geen
subsidie zouden verlenen. Het
object werd aangekocht, doch
onder druk van de provincie
moesten wij het aangrenzende
bouwland direkt doorverkopen
en een bijdrage voor het achter
stallig onderhoud zat er ook niet
in. Dankzij de hulp van het Rijk
en de inzet van vele vrijwilligers
is de eendenkooi nu geheel
gerestaureerd. Het project is een
parel onder de bezittingen van
het Landschap, die voor de
toekomst bewaard kan blijven.