Kontrole heden tot inspraak sterk beperkt. Een partikulier of belangenorganisatie kan alleen bij de gemeente bezwaar aante kenen. Als G.S. vervolgens een zgn. „verklaring van géén bezwaar" afgeven, is het bestem mingsplan geldig. Dat in Middelburg een no- nonsense-beleid wordt gevoerd, valt regelmatig te konstateren. Er moet nogal wat gebeuren willen G.S. een verklaring van géén bezwaar weigeren. Dat daarmee het advies van de kommissie gemeentelijke bestem mingsplannen regelmatig naast zich neer wordt gelegd, is teke nend. Het ruimtelijk beleid van de provincie is blijkbaar zo globaal, dat er van een toezicht houdende funktie steeds minder terecht komt. Wat het bezwaar van de gede tailleerdheid betreft, dat is te begrijpen als het gaat om een dakkapel op een huis of een schuurtje in de tuin. Maar wat het buitengebied betreft, is het bestemmingsplan één van de weinige mogelijkheden om natuur- en landschapswaarden effektief te beschermen. Het loslaten of vager aangeven van een beschermde status voor m.n. graslandcomplexen, kreekoevers e.d. betekent een vrijbrief voor allerlei desastreuze aktiviteiten. Een rationeel agrarisch gebruik en het behoud van natuur waarden gaan vaak niet samen. Als voor het gebruik geen regels gelden, zullen de natuurwaarden snel verdwijnen. Een bestemmingsplan staat of valt met de handhaving van het plan. De ervaring leert dat bij de meeste gemeenten dat terrein helemaal braak ligt. Alles kan nog zo goed geregeld zijn, als er niemand kontroleert of iedereen zich er wel aan houdt, dan stelt het in de praktijk niets voor. Er zijn nauwelijks ambtenaren met de speciale opdracht om in het buitengebied te kontroleren. Er zijn veel overtredingen van het bestemmingsplan die ten koste gaan van de natuurwaarden in het buitengebied. Elk jaar de aardappelgrond in lage delen van het hollebollige weiland storten, ook al gaat het elke keer maar om een paar voeren, na 10 jaar is het typische karakter van het gebied verdwenen. In veel gevallen lijken boeren met op de hoogte te zijn van wat wel en niet mag. Gemeenten kunnen op dat gebied nog wel wat doen aan informatievoorziening; dan worden vervelende procedures achteraf vermeden. Meestal worden overtredingen, zoals het illegaal scheuren van grasland of het ophogen van kreekoevers, opgemerkt door aktieve leden van natuurbescher mingsorganisaties. Zo zijn er de laatste jaren al vele tientallen overtredingen gemeld. In de meeste gevallen is het kwaad al geschied. Als bijvoorbeeld een weiland gescheurd is, komt de vraag om de hoek kijken of het terrein in de oude staat te herstellen is. In veel gevallen vindt de gemeente van niet, en laat de zaak op zijn beloop. In een enkel geval gelast de gemeente een overtreder de zaak in oude staat te herstellen. Daar tegen kan de overtreder in beroep gaan, waarna een juridi sche procedure volgt die jaren kan aanslepen. Het is gebeurd dat 2 jaar na de overtreding de Raad van State pas uitspraak deed. De gemeente werd in het gelijk gesteld en de partikulier werd gelast om de grondstort op te ruimen. Er is dan echter zoveel tijd overheen gegaan dat het opruimen van de grond nadeliger is voor de natuur waarden van het gebied dan het laten liggen. Ondanks alle goede bedoelingen levert de inspanning weinig op. In de gemeente Reimerswaal werden bewoners in het buiten gebied bij het Zuidhof gekon- fronteerd met het rooien van een bos en het totaal egaliseren van een kreekrestant. Samen met de Milieufederatie werd op de overtreding van het bestem mingsplan gewezen. De gemeente antwoordde lakoniek dat ze het bestemmingsplan aan de nieuwe situatie aanpast. „De inspraakprocedure zal in de tweede helft van dit jaar plaats vinden". Het kwaad is geschied en de gemeente heeft geen zin om op te treden. In het bestem mingsplan werd overigens jube lend stil gestaan bij de grote natuurwaarden van bos en kreekrestant. Van de provincie trouwens géén reaktie. Erger is het als een gemeente willens en wetens weigert een bestem mingsplan te handhaven. De gemeente Kortgene verschuilde zich achter het feit dat het wel mag maar niet hoeft om overtre dingen aan te pakken. Ze ging er toe over om de illegale aanleg van de kamping Orisant toe te staan en zelfs te stimuleren. In zo'n situatie is er van buitenaf erg weinig tegen te doen. Het druist in tegen alle rechtsgevoel. Restant van een met huisvuil gedempte drinkput. 12

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1987 | | pagina 12