achteraf gezien. Ik had toen sterk in mijn hoofd: dit is voor Nederland een unieke kans. Je moet een gegeven paard niet in de bek zien en maar even flink doorpakken, maar het was eigenlijk te gek. Je bedoelt: er was te weinig; een slechte stal en nauwelijks gereed schap en apparatuur Er was ook bijzonder weinig begrip daarvoor bij ZL; die moesten dat ook leren. Ik kende weinig mensen in Zeeland, alle kontakten moesten worden opgebouwd en dat kost tijd en geduld. „Ward Verbist deed het ook altijd zo", werd er gezegd. Maar Verbist had natuurlijk zijn speciale kennis en vakmanschap en hij had al in geen jaren meer iets geïnvesteerd omdat hij niet op een opvolger rekende. Ik begrijp dat het niet direct een glorieuze start was, trouwens dat heb ik vanaf het begin meege maakt, maar wat me interesseert: je omgang met het schor. Dat had daar direct mee te maken. Het was volslagen duide lijk dat de eerste winter niet gehaald zou worden als er niet van alles gebeurde. Het bedrijf werd krachtens de Veewet ingesloten verklaard wegens rotkreupel. Dat gebeurde jaar lijks, maar ook ZL had daar geen weet van. Als je je erf niet verhardt raak je daar ook nooit van af. Je kunt desinfecteren wat je wilt, maar als de beesten altijd Cl uit wrakhout Igebouwde schaaps ooi in Saeftinghe. bestaan te geven. We zijn toen naast de melkerij begonnen met een kaasmakerij. Daar kwam het tweede inkomen uit. In 1980 evenwel liep ons contract af - mijn compagnon wilde het ontwikkelingswerk in - en toen ben ik op zoek gegaan naar een nieuw bedrijf voor mezelf. Aangezien schapen mijn grote liefde zijn, meer dan rundvee, richtte ik me vooral daarop. Op diverse plaatsen in Nederland en elders in Europa heb ik me georiënteerd en geprobeerd wat op te steken van de schapenhou derij, ook hier in Saeftinghe. Wist je waar je aan begon Nauwelijks toen ik solliciteerde, ik kende de situatie onvol doende. Ik ben hier nog een keer met Jos Neve geweest en één dag heb ik meegelopen met Ward Verbist, weliswaar een dag in maart, maar toch te weinig om alle facetten grondig te leren kennen. Het is je wel tegengevallen Toen ik eenmaal begon? Ja en nee. De start was zo primitief dat het eigenlijk belachelijk was Nog voor er sprake van was dat het vrij zou komenf Ja, Ron Brouwer had me daar op gewezen. Ik heb hier ook met diverse mensen gesproken, maar het zou Ierland worden. Je moet niet vergeten dat je in Nederland alleen van schapen kunt leven als je bijna geen kosten behoeft te maken. Je hebt veel grond nodig en goed kope grond. Waar vind je dat nog? Niet hier, Ierland dus, maar dat verviel toen in 1981 Saeftinghe vrij kwam en ook hier veel en goedkope grond voorhanden was. Toen voorjaar 1981 de advertentie van Het Zeeuwse Landschap verscheen solliciteerde ik en ik kreeg de kans. Bij laag water steken de kuddes soms brede geulen over. De herdershond houdt een oogje in het zeil. 7

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Landschap | 1987 | | pagina 7